Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες – Πορεία 2 Νοεμβρίου, πλατεία Βικτωρίας, 12μμ

Σχεδόν δύο μήνες μετά την πρώτη κατασταλτική επιχείρηση στα Εξάρχεια, το δόγμα «τάξη-ασφάλεια-καταστολή» παραμένει σε πλήρη ισχύ, με τους μετανάστες και τους κατειλημμένους χώρους να παραμένουν στο στόχαστρο του κράτους. Ορδές από μπάτσους όλων των ειδών έχουν στρατοπεδεύσει στην περιοχή, παρενοχλώντας σε καθημερινή βάση περαστικούς, κατοίκους και αγωνιστές/στριες. Ταυτόχρονα συνεχίζονται οι εκκενώσεις μεταναστευτικών καταλήψεων, καθώς υπήρξαν κατασταλτικές επιχειρήσεις σε δύο ακόμα καταλήψεις στην οδό Αχαρνών, στο πρώην 5^ο λύκειο Αθηνών αλλά και επί της οδού Σπύρου Τρικούπη 57 στα Εξάρχεια. Στους χώρους αυτούς διέμεναν και μικρά παιδιά που είχαν αρχίσει να πηγαίνουν στα σχολεία των αντίστοιχων περιοχών. Όσοι από αυτούς τους ανθρώπους ήταν «παράνομοι» μεταφέρθηκαν στην Αμυγδαλέζα με σκοπό την δρομολόγηση της απέλασης τους, ενώ οι υπόλοιποι μοιράστηκαν σε διάφορα κέντρα κράτησης όπως αυτό της Κορίνθου. Ειδικότερα τα κέντρα κράτησης στην Μόρια της Λέσβου και στο Βαθύ της Σάμου αποτελούν παραδείγματα για την κόλαση που βιώνουν καθημερινά οι μετανάστες. Στις 24/9 μικρό παιδί βρέθηκε νεκρό στο κολαστήριο της Μόριας, καθώς ένα φορτηγό πέρασε πάνω από χαρτόκουτο στο οποίο κοιμόταν χωρίς να γίνει αντιληπτό. Λίγες μέρες μετά, βραχυκύκλωμα σε κοντέινερ προκάλεσε τον θάνατο μιας μητέρας και του μικρού παιδιού της, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει εξέγερση μεγάλης έκτασης η οποία και κατεστάλη από τους μπάτσους, ενώ ο γνωστός μιντιακός βόθρος κατηγόρησε τους μετανάστες ως υπαίτιους για την φωτιά. Στις 14/10 οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης στο Βαθύ οδήγησαν σε επεισόδια μεταξύ μεταναστών. Οι συνθήκες στα κέντρα κράτησης μας υποδεικνύουν τι εννοεί το κράτος όταν μιλάει για δόγμα «άμυνας και ασφάλειας». Άλλωστε χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Βορίδη, ότι «αυτοί είναι παράνομοι μετανάστες και δεν δικαιούνται ανθρωπιστικής βοήθειας». Δεν θα πρέπει να μας προκαλεί βέβαια απορία το γεγονός πως οι επαγγελματίες ανθρωπιστές των ΜΚΟ δεν βρίσκουν να πουν ούτε μία κουβέντα για την ύπαρξη των στρατοπέδων συγκέντρωσης της δημοκρατίας, αφού απολαμβάνουν τις ιδιαίτερα υψηλές αποδοχές τους παρασιτώντας εις βάρος των μεταναστών.

Η καθημερινότητα για τους μετανάστες γίνεται όλο και πιο δύσκολη ακόμα και για αυτούς που βρίσκονται εκτός κέντρων κράτησης. Με την αφαίρεση του δικαιώματος απόκτησης ΑΜΚΑ αλλά και τους καθημερινούς ελέγχους από πάνοπλους μπάτσους της ΔΙ.ΑΣ και της ΟΠΚΕ, οι μετανάστες μετατρέπονται ουσιαστικά σε φαντάσματα χωρίς δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση και υγεία, μακρυά από κάθε ενδεχόμενο ασφάλισης με μόνη – καμιά φορά – διέξοδο την παρανομία. Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, έχουν να αντιμετωπίσουν την πάντα «ζεστή ελληνική φιλοξενία» που αποτυπώνεται περίτρανα σε διάφορα σημεία της χώρας τον τελευταίο καιρό, όπως στο χωριό Βρασνά στην περιοχή της Βόλβης όπου εξαγριωμένος όχλος αντέδρασε στην εγκατάσταση μεταναστών στην περιοχή, το πετροβόλημα πλοίου που διέσωζε μετανάστες σε λιμάνι της Λέσβου από ντόπιους, οι αντιδράσεις  Δήμου και κατοίκων να εγκατασταθούν ανήλικα προσφυγόπουλα στην Πεντέλη, κα.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν αποτελούν «αναγκαίο κακό». Είναι οι φυλακές του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, το δεύτερο μέτωπο των πολεμικών συράξεων που διεξάγονται σε όλο τον πλανήτη. Οι μετανάστες αποτελούν το πλεονάζον ή φτηνό εργατικό δυναμικό, το τόσο απαραίτητο για τους σκοπούς του κράτους και του κεφαλαίου. Για εμάς δεν είναι «σκουπίδια» χωρίς όνομα και ταυτότητα αλλά καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενες, αδέλφια στον ταξικό/κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται.