Κατηγορία: Παρεμβάσεις

Συνεργασίες – Παρεμβάσεις

Δημοσιεύτηκε στισ

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ – ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ | 13:00 ΠΛ. ΚΟΡΑΗ (ΠΕΙΡΑΙΑΣ)

Ούτε στον Πειραιά, ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά

Το τελευταίο διάστημα, σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, παρατηρείται μια δειλή αλλά σταθερή κινητικότητα ακροδεξιών, φασιστικών στοιχείων, με μικρές γκρούπες νεαρών ατόμων να είναι, κατά κανόνα, οι φορείς της. Μπορεί αυτή η κινητικότητα να μην θυμίζει την φασιστική παρουσία των προηγούμενων δεκαετιών και να εξαντλείται συνήθως σε νυχτερινές μάχες με τοίχους, λινάτσες και πληκτρολόγια, όμως, σταδιακά σε κάποιες από τις πολυεθνικές γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά αυτή η παρουσία φαίνεται να επιδιώκει μιας μορφής εδαφικοποίηση, έστω σε επίπεδο θεάματος αλλά και την μόλυνση του δημόσιου λόγου και χώρου στις περιοχές αυτές. Ο κόσμος του αντιφασισμού έχει από καιρό στρέψει την προσοχή του σε αυτές τις γειτονιές και με πολύμορφες παρεμβάσεις επιδιώκει να έχει διαρκή παρουσία σε όλα τα επίπεδα. Από την αντιφασιστική προπαγάνδα, μέχρι την υλική σύγκρουση με τα ακροδεξιά σκουπίδια. Εμείς, ως αντιφασίστριες/ αντιφασίστες και ως μέρος αυτού του αντιφασιστικού μωσαϊκού, επιδιώκουμε να παρεμβαίνουμε σε γειτονιές της Αθήνας (Μοναστηράκι, Βικτώρια, Θησείο, Κολωνός, Καλλιθέα, Ν.Ηράκλειο) με διοργάνωση συγκεντρώσεων, πορειών, μοιρασμάτων, περιπολιών και αφισοκολλήσεων.

Για εμάς, αυτό που συμβαίνει σε αυτές τις γειτονιές αποτελεί μια χαρακτηριστική μικρογραφία της μεγάλης εικόνας και της μετατροπής του κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος σε ολοένα και πιο εύφορο έδαφος για τον μισαλλόδοξο ρατσιστικό λόγο. Η οικονομική κρίση που διαφαίνεται από το 2008 έφερε σε βάθος χρόνου την αναρρίχηση ακροδεξιών κομμάτων σε όλον τον κόσμο, με τις ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες να εκπροσωπούνται και να κυβερνώνται κατά καιρούς από ακροδεξιούς, υπερσυντηρητικούς, εθνικιστικούς κομματικούς σχηματισμούς. Σε μεγάλο βαθμό, ο κυρίαρχος λόγος σε αυτό που ονομάζεται «Δύση» έχει πλέον σαφή εθνοκεντρικά, σοβινιστικά χαρακτηριστικά με το ψευδοαφήγημα του παγκοσμιοποιημένου «τέλους της ιστορίας» να καταρρέει με πάταγο αφήνοντας πίσω του νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, φράχτες και στρατόπεδα θανάτου προσφύγων, περιχαράκωση σε σύνορα και διαρκως αυξανόμενο μιλιταρισμό. Αυτό είναι σε πολύ αδρές γραμμές το πολιτικό περιβάλλον του σήμερα, τουλάχιστον όσον αφορά το δυτικό μπλοκ αλλά και τις περισσότερες μεγάλες δυνάμεις παγκοσμίως. Είναι ένα περιβάλλον που μέσα σε συνθήκες συνεχιζόμενης οικονομικής, ενεργειακής, υγειονομικής κρίσης, ο ακροδεξιός λόγος εγκολπώνεται -με τον πλέον επίσημο τρόπο- απο τη κρατική πολιτική και διαχέεται σε όλο τον κοινωνικό ιστό. Θα πρέπει να είναι αναμενόμενο αυτή η μετατόπιση να εμφανιστεί σε όλα τα πεδία και βέβαια στο ακτιβιστικό πεδίο, στο πεδίο του «δρομου».

Οι φασίστες σε κάθε ιστορική συγκυρία προσπαθούν να παρουσιαστούν σαν «αντισυστημικοί», προβάλλοντας ένα προφίλ «εναντίωσης» στη παγκοσμιοποίηση και τον «εθνικό εκφυλισμό», με στόχο να ενεργοποιήσουν τα αλλοτριωμένα μικροαστικά αντανακλαστικά των νοικοκυραίων και του λούμπεν προλεταριάτου προκειμένου να συνταχθούν στο πλάι τους. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι κάτι παραπάνω από θεματοφύλακες του σημερινού τρόπου κοινωνικής οργάνωσης και παραγωγής που υποτίθεται πως πολεμούν, καθώς ο βασικός τους ρόλος μέσα στη σύγχρονη αστική δημοκρατία είναι η έμπρακτη αντιεξέγερση. Κράτος και φασίστες αλληλοσυμπληρώνονται, με τους δεύτερους να προωθούνται από τους μηχανισμούς του πρώτου όποτε υπάρχει η ανάγκη για επαναδιαπραγμάτευση του κοινωνικού συμβολαίου, χωρίς αυτό να σημαίνει (όπως έχει φανεί ιστορικά) ότι, ανάλογα με τις συνθήκες, δεν θα επιχειρήσουν να αυτονομηθούν και να δράσουν για τα δικά τους συμφέροντα. Αποτελούν την προέκταση της κρατικής καταστολής επιχειρώντας να ανακατευθύνουν τις κοινωνικές συγκρούσεις με αντιδραστικό τρόπο, κάνοντας έτσι σε πρώτο χρόνο τη δουλειά που το «επίσημο» κράτος δε θέλει να κάνει.

Μπορεί το κράτος και οι θιασώτες της αστικής δημοκρατίας να καυχιούνται πως «νίκησαν το φασισμό» στα δικαστικά έδρανα, μπορεί να προσπαθούν να μας καθησυχάσουν λέγοντας πως οι φασίστες «εξαφανίστηκαν» μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, αλλά η εμπειρία και η καθημερινή μας δράση στο κοινωνικό πεδίο μόνο επανάπαυση δε μπορεί να μας δημιουργήσει. Τελευταία, διάφορες φασιστικές γκρούπες κάνουν επανειλημμένα δημόσιες εμφανίσεις στον Πειραιά, αποσκοπώντας έτσι να στρατολογήσουν την αντιδραστικότερη μερίδα της κοινωνίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο πρόσφατος ξυλοδαρμός μαθήτριας στα Μανιάτικα από φασίστες εξαιτίας της αγωνιστικής της δράσης στο σχολείο της και η συγκέντρωση της ΧΑ στην πλατεία Τερψιθέας με αφορμή την επέτειο των Ιμίων. Φασίστες κάθε λογής, από αυτόνομα οργανωμένους «μάχιμους» εθνικιστές μέχρι ελληνορθόδοξα σκουπίδια, ονειρεύονται να αναβιώσουν την «άνοδο» τους της περασμένης δεκαετίας στις γειτονιές μας. Ο Πειραιάς αποτελούσε σημείο αναφοράς και συνάντησης για τους φασίστες κυρίως της ΧΑ τις προηγούμενες δεκαετίες, η παρουσία των οποίων ήταν έντονη στην περιοχή με ανοίγματα πολιτικών γραφείων, επιθέσεις σε μετανάστες, ομιλίες και συσσίτια «μόνο για Έλληνες» . Ακόμη, χαρακτηριστική ήταν και η δημιουργία του Χρυσαυγίτικου απεργοσπαστικού σωματείου στην ζώνη του Περάματος, το οποίο ονομαζόταν «Σωματείο Άγιος Νικόλαος» και για αρκετά χρόνια λειτουργούσε για τα συμφέροντα των αφεντικών, τραμπουκίζοντας απεργούς, συνδικαλιστές και μετανάστες. Δεν ξεχνάμε επίσης την αγαστή συνεργασία κράτους και φασιστών στην περιοχή, η οποία αποτυπονόταν με τον πιο παραστατικό τρόπο στην σχέση ανάμεσα στο αστυνομικό τμήμα της Νίκαιας και την ΤΟ της περιοχής. Εκτός των άλλων δεν ήταν λίγες οι φορές που οι φασίστες επέλεγαν να επιτεθούν σε μετανάστριες, πλανόδιους μικροπωλητές, μη ετεροκανονικά άτομα αλλά και αντιφασίστες/στριες αγωνιστές/στριες με αποκορύφωμα την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της ΧΑ στο κερατσίνι την 18η Σεπτέμβρη του ’13.

Άπο την πλευρά του αντιφασιστικού κινήματος, δόθηκε ένας μαχητικός αγώνας με μεγάλη διάρκεια ώστε να καθαρίσουν οι γειτονιές του Πειραιά από τον φασιστικό οχετό. Από το καθημερινό επίπεδο προπαγάνδας και αντιπληροφόρησης με αφισοκολλήσεις και μοιράσματα κειμένων, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, έως την υλική σύγκρουση με τα τάγματα εφόδου των φασιστών και τις επιθέσεις στα γραφεία τους, οι αντιφασίστες/στριες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων με μεγάλο προσωπικό κόστος τις περισσότερες φορές. Σημείο αναφοράς αποτέλεσαν οι μαχητικές συγκρουσιακές διαδηλώσεις που ακολούθησαν στις γειτονιές του Πειραιά μετά την δολοφονία του Π. Φύσσα. Ήταν αυτή η πολιτική δουλειά, η κοινή συγκρότηση διαφορετικών δυνάμεων και η ενότητα στην πράξη που κατάφερε να αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς στο κοινωνικό πεδίο και στον δρόμο, στέλνοντας τους φασίστες εκεί που τους αξίζει, στις τρύπες τους.

Όπως τότε έτσι και τώρα θα στήσουμε αντιφασιστικά αναχώματα στις γειτονιές μας και δεν θα παραχωρήσουμε ούτε σπιθαμή γής στους φασίστες. Οι φασίστες ας το βάλουν στο μυαλό τους, αυτή η πόλη δε τους χωράει. Ο αντιφασιστικός αγώνας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, καθώς η ταξική μας χειραφέτηση περνάει πάνω από τους φασίστες-προστάτες της αστικής δημοκρατίας. Ο Πειραιάς θα παραμείνει πόλη αντιφασιστική παρά τις αστείες προσπάθειες όσων προσπαθούν να βγουν από τις τρύπες που το αντιφασιστικό κίνημα τους έχει αναγκάσει να κρυφτούν.

 

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ, ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ.

 

Αντιφασίστες/τριες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά

Δημοσιεύτηκε στισ

Αντιφασιστικό διήμερο εκδηλώσεων – Κάλεσμα στην Πορεία για τα δέκα χρόνια από την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

Αντιφασιστικό διήμερο εκδηλώσεων – Κάλεσμα στην Πορεία για τα δέκα χρόνια από την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα.

Στις 18 Σεπτέμβρη συμπληρώνονται 10 χρόνια από την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτικο τάγμα εφόδου στο Κερατσίνι.10 χρόνια μετά δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε, συνεχίζουμε να πολεμάμε τους απόγονους των χιτών και των ταγματασφαλιτών, τα δήθεν αντισυστημικά μαντρόσκυλα της αστικής τάξης, τους συνοδοιπόρους των μπάτσων και του παρακράτους, τους αυτουργούς των επιθέσεων εναντίον προσφύγων, μεταναστριών, εργατών, αγωνιστριών, μη ετεροκανονικών ή τρανς ατόμων και δομών του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος, τους δολοφόνους του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα και του μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν. Ο μαχητικός αντιφασισμός οφείλει να έχει επαναστατική μνήμη, γι’αυτό τον λόγο ως ελάχιστη συνεισφορά οργανώνουμε αντιφασιστικό διήμερο εκδηλώσεων με συντρόφους αντιφασίστες από την Ιταλία, την Γαλλία και την Ισπανία για να μοιραστούμε τις αντιφασιστικές διαδρομές των κοινών μας αγώνων, σε μια περίοδο που στο σύνολο των δυτικών χωρών στο πλάι της δομικής καπιταλιστικής κρίσης έχουμε και την ανάδυση τόσο του νεοσυντηρητισμού όσο και των νεοφασιστικών μορφωμάτων. Παράλληλα στηρίζουμε και συμμετέχουμε στην Αντιφασιστική Διαδήλωση της 18 Σεπτέμβρη.

14/9 στις 19.00 ΑΣΟΕΕ – Προβολή ντοκιμαντέρ σχετικά με την δολοφονία του ιταλού συντρόφου αντιφασίστα Dax στο Μιλάνο στις 16 Μάρτη του 2003 και συζήτηση με συντρόφους από το Μιλάνο σχετικά με την συγκεκριμένη περίοδο.

15/9 στις 19.00 ΑΣΟΕΕ – Εκδήλωση με θέμα την ανάδυση των σύγχρονων νεοφασιστικών μορφωμάτων και του νεοσυντηριτισμού στην Ευρώπη, με συμμετοχή συντρόφων/ισσών απο Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία.

18/9 στηρίζουμε και συμμετέχουμε με αντιφασιστικό-αντικρατικό μπλοκ την διαδήλωση στο Κερατσίνι

Αντιφασίστες/αντιφασίστριες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά

Δημοσιεύτηκε στισ

Αντιφασιστική/αντικρατική διαδήλωση – Ούτε στο Ν.Ηράκλειο, ούτε πουθενά

Τον τελευταίο χρόνο – και μετά την «έξοδο» από την εποχή των λοκντάουν – σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας, παρατηρείται μια δειλή αλλά σταθερή κινητικότητα ακροδεξιών, φασιστικών στοιχείων, με μικρές γκρούπες πολύ νεαρών ατόμων να είναι, κατά κανόνα, οι φορείς της. Μπορεί αυτή η κινητικότητα να φαντάζει ακόμα «ακίνδυνη», μικρή, και να εξαντλείται συνήθως σε νυχτερινές μάχες με τοίχους, μάντρες, λινάτσες, σπρέυ πληκτρολόγια και social media, όμως, σιγά σιγά, σε κάποιες από τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά αυτή η παρουσία φαίνεται να επιδιώκει μια μορφή εδαφικοποίησης, έστω σε επίπεδο θεάματος αλλά και την μόλυνση του δημόσιου λόγου και χώρου στις περιοχές αυτές επιχειρώντας ακόμα και σποραδικές επιθέσεις σε τρανς άτομα, μετανάστες σε διάφορα μέρη της Αθήνας, ενώ πρόσφατα καταγράφτηκε και το περιστατικό της πισώπλατης επίθεσης με μαχαίρι σε αντιφασίστα σύντροφο πέριξ της πλατείας Βικτωρίας, μετά από αντιφασιστική πορεία στην Καλλιθέα. Το περιστατικό αυτό, ως συνέλευση, το αναγνώσαμε ως σημαντικό πολιτικό και κοινωνικό γεγονός και το ίδιο φάνηκε πως έκανε και το αντιφασιστικό κίνημα εν γένει, δίνοντας άμεσες και ηχηρές απαντήσεις στον δρόμο, με δημόσιες και μη παρεμβάσεις και δράσεις. Ο κόσμος του αντιφασισμού έχει από καιρό στρέψει την προσοχή του στις γειτονιές στις οποίες οι θρασύδειλοι φασίστες επιχειρούν να εμφανιστούν και με πολύμορφες παρεμβάσεις επιδιώκει να έχει διαρκή παρουσία σε όλα τα επίπεδα. Από το επίπεδο της αντιφασιστικής προπαγάνδας, μέχρι την υλική σύγκρουση με τα ακροδεξιά γκρουπούσκουλα.Για εμάς, αυτό που συμβαίνει σε αυτές τις γειτονιές αποτελεί μια χαρακτηριστική μικρογραφία της μεγάλης εικόνας και της μετατροπής του κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος σε ολοένα και πιο εύφορο, για τον μισαλλόδοξο ρατσιστικό λόγο, έδαφος. Η οικονομική κρίση που σοβεί από το 2008 έφερε σε βάθος χρόνου την αναρρίχηση ακροδεξιών κομμάτων σε όλον τον κόσμο, με τις ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες να εκπροσωπούνται και να κυβερνώνται κατά καιρούς από ακροδεξιούς, υπερσυντηρητικούς, εθνικιστικούς κομματικούς σχηματισμούς. Σε μεγάλο βαθμό, ο κυρίαρχος λόγος σε αυτό που ονομάζεται «Δύση» έχει πλέον σαφή εθνοκεντρικά, σοβινιστικά χαρακτηριστικά με το ψευδοαφήγημα του παγκοσμιοποιημένου «τέλους της ιστορίας» να καταρρέει με πάταγο αφήνοντας πίσω του νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, φράχτες και στρατόπεδα θανάτου προσφύγων, περιχαράκωση σε σύνορα και διαρκώς αυξανόμενο μιλιταρισμό. Αυτό είναι σε πολύ αδρές γραμμές το πολιτικό περιβάλλον του σήμερα, τουλάχιστον όσον αφορά το δυτικό μπλοκ αλλά και τις περισσότερες μεγάλες δυνάμεις παγκοσμίως. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον κρίσης, υγειονομικής και συνεχιζόμενης οικονομικής, αλλά και πλέον ενεργειακής και πληθωριστικής, ο ακροδεξιός λόγος βρίσκει χώρο παντού στον κοινωνικό ιστό. Σε μια αμφίδρομη κίνηση, ο λόγος αυτός εκπορεύεται από την κυριαρχία διαχέεται στην κοινωνική πυραμίδα και επιστρέφει ως επίσημη πολιτική. Θα πρέπει να είναι αναμενόμενο ότι αυτή η μετατόπιση προς τη συντήρηση και την άκρα δεξιά θα εμφανιστεί σε όλα τα πεδία και βέβαια στο ακτιβιστικό πεδίο, στο πεδίο του «δρόμου».

Ο διευρυμένος αντιφασιστικός αγώνας της περιόδου αμέσως μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και καθόλη την πρώτη «μνημονιακή» περίοδο είναι και σήμερα ξανά επίκαιρος και απαραίτητος. Οι ριζοσπαστικοί αντιφασιστικοί αγώνες εκείνης την περιόδου, σε συνδυασμό με τις μαζικές συγκρουσιακές διαδηλώσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, έστησαν αναχώματα και εδραίωσαν τη νικηφόρα παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος στον δρόμο.

Οι φασίστες αν και πασχίζουν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους μέσα από τα συνωμοσιολογικά και λαϊκίστικα αφηγήματα τους ως αντισυστημικούς, αποτελούν διαχρονικά δομικό στοιχείο του καπιταλισμού και του κράτους ιδίως σε περίοδο κρίσεων, έχοντας οργανικές σχέσεις με το βαθύ κράτος, τα σώματα καταστολής και αποτελώντας την εμπροσθοφυλακή των αφεντικών και τον εγγυητή της συνέχισης της κερδοφορίας τους μέσω της εργατικής μας υποτίμησης. Αυτό τον ρόλο διαδραμάτισαν οι φασίστες, εκτός των άλλων, και στην εποχή των μνημονίων. Αποτέλεσαν έναν μεγάλο αντιεξεγερτικό, απεργοσπαστικό μηχανισμό με οργανικούς δεσμούς με το τοπικό κεφάλαιο, που εξασφάλιζε φθηνά εργατικά χέρια και εκμετάλλευση χωρίς αντιστάσεις. Τόσο στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα, με τις συνεχιζόμενες δολοφονικές επιθέσεις εναντίον απεργών και τη δημιουργία του εργοδοτικού σωματείου Άγιου Νικόλα με τις ευλογίες και τη στήριξη του κινεζικού και εφοπλιστικού κεφαλαίου, όσο και με τις συνεχιζόμενες δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες εργάτες γης στον Ασπρόπυργο. Παράλληλα, με τη δημιουργία τοπικών οργανώσεων πανελλαδικά, επιχείρησαν να εξασφαλίσουν την ηγεμονία τους στον δημόσιο χώρο, σε σχολεία, λαϊκές αγορές, πανεπιστήμια και σχολεία. Και όλα αυτά φυσικά με την οργανική σχέση και διαπλοκή φασιστών τοπικών αστυνομικών τμημάτων, που σε ορισμένες ειδικά περιοχές, όπως η Νίκαια και ο Άγιος Παντελεήμονας, πήρε χαρακτηριστικά καθημερινής συνεργασίας, με ανταλλαγή πληροφοριών, αλληλοκάλυψη και κοινό οπλισμό. Ενώ η οργανική αυτή διαπλοκή φτάνει και στους υπόλοιπους κρατικούς μηχανισμούς με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον αντιεισαγγελέα Κανελλόπουλο που διορίστηκε Πρόεδρος του κόμματος Κασιδιάρη.

Η Ακροδεξιά, από την κορυφή της κρατικής μηχανής έως και την τελευταία ναζιστική ή εθνικιστική γκρούπα, επιχείρησε να κεφαλαιοποιήσει με την δυναμική επανεμφάνισή της στα μακεδονικά συλλαλητήρια και στις συγκεντρώσεις, της πρόσφατης περιόδου, των αρνητών της πανδημίας και των συνωμοσιολόγων, μια διάχυτη γενική δυσαρέσκεια. Είναι τέτοια η φύση του ακροδεξιού λόγου που επιχειρεί και πολλές φορές καταφέρνει να ενοποιεί μια περίπλοκη πραγματικότητα και να παράγει «συνολικές» (στην πραγματικότητα θολές, αφηρημένες και εύπεπτες) αφηγήσεις σε ένα κοινό ημιμαθές, ασταθές, φτωχοποιημένο και ανασφαλές. Οι καθολικές αυτές αφηγήσεις θολώνουν παρά εξηγούν το σύνολο αυτών που περιβάλλουν και επηρεάζουν κυρίως τα μεσαία και χαμηλά στρώματα τα οποία αναζητούν πάντα μια εύκολη εξήγηση για αυτά που τους συμβαίνουν βάζοντας κάθε φορά σε ένα ενιαίο κάδρο τους «αντιπάλους», είτε αυτοί είναι οι Εβραίοι, οι κομμουνιστές, οι μετανάστριες, τα LGBTQIA+ άτομα, είτε κάποιοι – αφηρημένα πάντα – κακοί, ξένοι, «προδότες διεφθαρμένοι πολιτικοί».

Η βαθιά ενεργειακή κρίση, η πιθανή εκτεταμένη επισιτιστική κρίση, οι πληθωριστικές πιέσεις και η αβάσταχτη για τους περισσότερους ακρίβεια, η ανασφάλεια του πολέμου που πλέον διεξάγεται και σε ευρωπαϊκό έδαφος, η απειλή του πυρηνικού ολέθρου και οι πολεμικές ιαχές από τις δυο πλευρές του Αιγαίου έρχονται να προστεθούν στην ζοφερή πραγματικότητα της τελευταίας, σχεδόν, 15ετίας, συνθέτοντας ένα ακόμα πιο πρόσφορο για τον φασιστικό λόγο, έδαφος. Οι δυνάμεις του μαχητικού αντιφασισμού αλλά και των ευρύτερων προοδευτικών και ριζοσπαστικών κομματιών που μάχονται με οποίο τρόπο επιλέγουν τον φασιστικό οχετό, θα είναι και σε αυτήν την συγκυρία ένας από καθοριστικούς παράγοντες για την εξέλιξη των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών την αμέσως επόμενη περίοδο στο εσωτερικό της κοινωνίας. Κανένα μέτρο δημοσίου χώρου, κανένα βήμα δημοσίου λόγου δεν πρέπει να αφεθεί στα χέρια των φασιστών, σε όποια μορφή κι αν εμφανίζονται. Σε πανεπιστήμια, σχολεία, χώρους εργασίας και παντού το φασιστικό φαινόμενο πρέπει να παταχθεί με κάθε μέσο.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, και σε μια περίοδο που περαν όλων των άλλων είναι και προεκλογική, που σημαίνει ότι οι κάθε λογής ακροδεξιοί θα επιδιώξουν να εμφανιστούν δημόσια όσο μπορούν για να πετύχουν ακόμα και την είσοδο ξανά στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και εν μέσω ενός κλίματος γενικευμένης οργής για το κρατικό έγκλημα στα Τεμπη – οργής της οποίας ένα κομμάτι ο φασιστικός χώρος επιδιώκει να κεφαλαιοποιήσει- καλούμε τον κόσμο του αντιφασισμού να συμμετέχει στην πραγματοποίηση αντικρατικής/αντιφασιστικής διαδήλωσης στο Ν. Ηράκλειο.

«Χαρτογραφώντας» την πόλη, τις γειτονιές της και την παρουσία φασιστικών ομάδων σε αυτές αλλά και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του κόσμου που δραστηριοποιείται στις γειτονιές αυτές, φαίνεται πως την στιγμή αυτή, η γειτονιά του Ν. Ηρακλείου, είναι από αυτές που το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να στρέψει άμεσα την προσοχή και τις δυνάμεις του.

Μοιάζει, ένας μικρός θρασύδειλος πυρήνας νεαρών φασιστών να θεωρεί τη γειτονιά εκεί, «δική του». Η προηγούμενη περίοδος κατά την οποία θεωρούσαν το ίδιο, έληξε με την εκτέλεση δυο «φρουρών» της νεοναζιστικής Χ.Α. που νόμιζε πως η ύπαρξη στη γειτονιά των γραφείων της λίγα -όπως πάντα- μέτρα από το αστυνομικό τμήμα θα μπορούσε να εδραιώσει την ηγεμονία της στην περιοχή. Ο «βόρειος τομέας» για τον οποίον ψωροπερηφανεύονταν στα πρώτα «μνημονιακά» χρόνια της ακμής τους αποδείχθηκε ανασφαλές και εχθρικό για αυτούς έδαφος. Βουλευτής τους ξυλοκοπήθηκε, τα γραφεία τους έκλεισαν, οι αντιφασιστικές δυνάμεις και οι καταλήψεις της ευρύτερης περιοχής στάθηκαν αποφασιστικά στον δημόσιο χώρο ενώ τα – όλο και μικρότερα σε προσέλευση πλέον – μνημόσυνα των νεοναζί πάντα διεξάγονταν υπό τον κλοιό αντιφασιστικών συγκεντρώσεων και την προστασία της αστυνομίας. Καλούμε τον κόσμο της γειτονιάς, της ευρύτερης περιοχής, αλλά και όλο τον κόσμο του αντιφασισμού να δώσουμε ξανά τις δυνάμεις μας και τις μάχες που πρέπει να δοθούν εκεί, ώστε και η νέα αυτή γενιά φασιστών να πάρει τον δρόμο που πήραν και όλες οι προηγούμενες, τον δρόμο προς τις τρύπες της.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ.

Αλληλεγγύη στους 2 αγωνιστές που διώκονται για επιθέσεις στα γραφεία της Χ.Α και σε όσους/όσες διώκονται για αντιφασιστικές δράσεις.

Αντιφασίστες, αντιφασίστριες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά

Δημοσιεύτηκε στισ

Πορεία ενάντια στην ακρίβεια και την γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας στα Κ.Πατήσια

Ενάντια στην ακρίβεια και την γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας

Τα θέλουμε όλα για όλους/ες

Διανύοντας ήδη το κατώφλι του 2023, με σιγουριά μπορούμε να προβλέψουμε ότι θα είναι άλλο ένα έτος αλλαγών, φυσικά προς το χειρότερο για εμάς και την τάξη μας. Τα αποτελέσματα των αλλεπάλληλων συστημικών κρίσεων, που μετουσιώνονται σε ένα διαρκή αγώνα για επιβίωση από τη μεριά των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, οξύνονται όλο και περισσότερο κάθε μέρα που περνάει. Απ’ την άλλη για τα αφεντικά οι κάθε είδους κρίσεις αποτελούν μία ακόμα ευκαιρία για να πλουτίζουν όλο και περισσότερο εις βάρος μας. Την ίδια στιγμή οι κάθε λογής πολιτικοί φωστήρες, ήδη οργανώνουν τα κομματικά τους επιτελεία, προετοιμαζόμενοι για το επερχόμενο εκλογικό πανηγύρι. Ποια, όμως, είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι και όλες μας; Είναι το καθημερινό άγχος για την ακρίβεια, την εκτόξευση των τιμών στα αγαθά πρώτης ανάγκης (και όχι μόνο), στα τρόφιμα και τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ και την ενέργεια. Είναι ακόμα το καθημερινό ζόρι και οι σφιχτοί μικροϋπολογισμοί για να «βγουν» το ενοίκιο και τα έξοδα στο τέλος του μήνα, υπό το φόβο της έξωσης ή του πλειστηριασμού. Ας συνυπολογίσουμε στα παραπάνω και την έλλειψη βασικών φαρμάκων ή την γενικότερη διάλυση του συστήματος της δημόσιας υγείας, για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για το πως αναμένεται να κυλήσει και αυτή η χρονιά.Μέσα σε αυτές τις ασφυκτικές (για εμάς) συνθήκες και τη διαρκή όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, κράτος και κεφάλαιο προετοιμάζονται για την αποφυγή ή την αντιμετώπιση μιας ενδεχόμενης κοινωνικής έκρηξης. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούν πάγιες τακτικές άμεσης ή έμμεσης καταστολής: περισσότερη αστυνόμευση, εντεινόμενο ελεγχο, διασπορά φόβου, δημιουργία κλίματος διαρκούς απειλής και καλέσματα σε «εθνική συστράτευση», ώστε να ξεπεράσουμε «μαζί» τις παραγόμενες συστημικές τους κρίσεις.

Ούτως ή άλλως τις τελευταίες δεκαετίες, οι επιβαλλόμενες «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» διαρκώς πυκνώνουν: οικονομική αβεβαιότητα, υγειονομικά lock down, πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, διακρατικές συγκρούσεις, αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση, ενεργειακές κρίσεις, επισιτιστική ανεπάρκεια, διαχείριση μεταναστών και προσφύγων ως εισβολείς κτλ. Κάθε μια από αυτές τις κρίσεις χρησιμοποιήθηκε από τους κυρίαρχους προς όφελός τους, όπως για παράδειγμα ο πρόσφατος πόλεμος που προκλήθηκε από τη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία (με την εμμεση συμμετοχή ΗΠΑ-ΕΕ). Ο πόλεμος αυτός επιτάχυνε παγκόσμιες οικονομικές και ενεργειακές ανακατατάξεις, εξαθλιώνοντας ακόμα περισσότερο τις ζωές των από τα κάτω, καταγράφοντας, παράλληλα, ακόμα ένα κεφάλαιο, στην πλούσια αιματοβαμμένη ιστορία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των διακρατικών ανταγωνισμών.

Παράλληλα με τους πολέμους ή τους επαπειλούμενους πολέμους ενάντια σε εξωτερικούς εχθρούς, μπορούμε να πούμε ότι η ακρίβεια είναι πόλεμος καθημερινός και αδιάκοπος απέναντι στην τάξη μας. Και σε κάθε πόλεμο οι ζωές μας κοστίζουν πολύ φθηνά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί η δολοφονία του 16χρονου ρομά Κ.Φραγκούλη από μπάτσους, επειδή δεν πλήρωσε 20 ευρώ βενζίνη. Παράλληλα, αναλώσιμοι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, τραυματίζονται ή πεθαίνουν στα εργασιακά κάτεργα, με τις εργατικές δολοφονίες να παρουσιάζουν αύξηση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Την ίδια ώρα που άνθρωποι απο όλο το φάσμα των ηλικιών συλλαμβάνονται από ρουφιάνους σεκιουριτάδες στους διαδρόμους των σούπερ μάρκετ για μικροκλοπές τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης λόγω των ακραίων ανατιμήσεων, στις λαϊκές αγορές κόσμος ζορίζεται ακόμα και για τα απολύτως απαραίτητα. Όταν τα ενοίκια, πλέον, είναι απλησίαστα λόγω της ακραίας εμπορευματοποίησης, τουριστικοποίησης και του real estate, κράτος και μηχανισμοί καταστολής μπουκάρουν στα σπίτια μας για μικροχρέη. Τέλος, το γεγονός ότι το ενεργειακό κόστος στην Ελλάδα παραμένει απο τα υψηλότερα στην Ευρώπη, το καθιστά ως ένα από τα πιο επικερδή εμπορεύματα, από το οποίο όλοι οι πάροχοι πλουτίζουν ασταμάτητα, συμπαρασύροντας τις τιμές όλων των προϊόντων, υπηρεσιών και αγαθών προς τα πάνω.

Αυτός ο «εσωτερικός» πόλεμος διεξάγεται ταυτόχρονα σε πολλά μέτωπα και κάθε διαθέσιμο μέσο επιστρατεύεται από το κράτος, ώστε να διασφαλιστεί η κυριαρχία του και να επιτευχθεί σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία. Την ολομέτωπη επίθεση στους/τις από τα κάτω έρχεται να συμπληρώσει το σκληρό αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη που αποτελεί πλέον νόμο του Κράτους (κατάργηση 8ώρου, απλήρωτες υπερωρίες, απελευθέρωση απολύσεων, ποινικοποίηση συνδικαλιστικής δράσης, παρεμπόδιση της διεξαγωγή απεργίας), η συνεχής θωράκιση των μηχανισμών καταστολής και πληροφοριών (αθρόες προσλήψεις μπάτσων, νέο σώμα πανεπιστημιακής αστυνομίας, αναβάθμιση του κατασταλτικού ρόλου της Δημοτικής Αστυνομίας, νέα λογισμικά παρακολούθησης), η ψήφιση νομοσχεδίου που δίνει την δυνατότητα στην αστυνομία και τους εισαγγελείς να αποφασίσουν πότε μπορεί και πότε όχι να διεξαχθεί μια πορεία αλλά και η σκλήρυνση του νέου σωφρονιστικού κώδικα. Δεν πρόκειται για μια μελλοντική δυστοπία, μα για τις εικόνες πολέμου του σήμερα. Στους δρόμους, στις πλατείες, στις δουλειές μας, στα σπίτια μας.

Να πάρουμε πίσω τις ζωές μας

Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω δεινά που γεννάει το υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης, το πρόταγμα «να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας» καθίσταται πιο επίκαιρο και αναγκαίο από ποτέ. Να μην κάτσουμε σαν απλοί θεατές να παρατηρούμε την επέλαση της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας, συμβάλλοντας στην περαιτέρω φτωχοποίηση και εξαθλίωση της ζωής μας. Πολλώ δε μάλλον να αναθέσουμε τη διαχείρισή της στους κάθε είδους κομματικούς «σωτήρες» ανεξαρτήτως «απόχρωσης», που σε αγαστή συνεργασία με τα αφεντικά μας πετάνε «ψίχουλα» μέσω επιδοματικής πολιτικής (fuel pass, food pass, καλάθι του νοικοκυριού κτλ) και προεκλογικών υποσχέσεων, κρατώντας τα πάντα για πάρτη τους.

Από την πλευρά μας, ως τάξη των από τα κάτω, να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική επέλαση της εποχής μας και να οργανώσουμε επιτέλους την αντεπίθεσή μας. Με καθημερινή δουλειά και αγώνες, μικρούς και μεγάλους, να αντισταθούμε και να παλέψουμε σε όλα τα πεδία της ζωής, στους χώρους εργασίας, σε σχολεία και σχολές, στις γειτονιές, στο δρόμο. Να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο και χώρο. Κόντρα στην απάθεια, τον συμβιβασμό και τον ατομισμό των καιρών, να συλλογικοποιήσουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, δημιουργώντας δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Να βγούμε στο δρόμο με διαδηλώσεις, συγκρούσεις και άγριες απεργίες διαρκείας. Να πραγματοποιήσουμε απαλλοτριώσεις βασικών αγαθών σε σούπερ μάρκετ και πολυκαταστήματα. Να κάνουμε συλλογικές και ατομικές αυτομειώσεις σε λογαριασμούς και ενοίκια. Να καταλάβουμε τα άδεια σπίτια, να πραγματοποιήσουμε ρευματοκλοπές, να εμποδίσουμε συνεργεία διακοπής ρεύματος και εξώσεις κατοικίας. Μόνο έτσι θα κόψουμε τις ορέξεις των αφεντικών και θα σαμποτάρουμε την εύρυθμη λειτουργία της κρατικής και καπιταλιστικής μηχανής.

Να εμπνευστούμε από τα παραδείγματα κοινωνικής-ταξικής αλληλεγγύης και αγώνα, όπως οι απεργίες στην Μαλαματίνα και την COSCO, οι κινητοποιήσεις των ντελιβεράδων ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι απαλλοτριώσεις ειδών πρώτης ανάγκης σε σούπερ μάρκετ, οι μαζικές πορείες στήριξης ενάντια σε εξώσεις σπιτιών, οι ενέργειες άμεσης δράσης ενάντια στις δυνάμεις καταστολής, γραφεία πολιτικών, επιχειρήσεις αφεντικών και λοιπών κρατικών και καπιταλιστικών στόχων. Προτάσσουμε την πολυμορφία του αγώνα, την εξεγερσιακή πρακτική και την επαναστατική προοπτική για την καταστροφή κράτους και κεφαλαίου. Για ένα κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.

ΑΓΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ – ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ

ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΑΥΤΟΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ 18/02

13:00 ΣΤΑΘΜΟΣ ΗΣΑΠ ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΑ

Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών ενάντια στην ακρίβεια και τη γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας

Δημοσιεύτηκε στισ

Αντιφασιστική/αντικρατική διαδήλωση στην Καλλιθέα

Στις 11 Φλεβάρη, μετά το τέλος αντιφασιστικής/ αντικρατικής διαδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στη γειτονιά της Καλλιθέας, οι φασίστες στήνοντας καρτέρι επιτέθηκαν και μαχαίρωσαν σύντροφο που αποβιβάστηκε στην Βικτώρια. Ο φασισμός, ανέκαθεν δρούσε με την κάλυψη και την ασυλία του κρατικού μηχανισμού αποτελώντας την οργάνωση μάχης του κεφαλαίου ειδικά σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης. Πότε ως αγανακτισμένοι πολίτες πίσω απο τα ΜΑΤ, πότε συγκροτώντας ξενοφοβικές επιτροπές κατοίκων, οι φασίστες ήταν είναι και θα είναι συνεργάτες της αστυνομίας, πολιτικοί εκφραστές της πιο ακραίας και βίαιης εκδοχής του Καπιταλισμού που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα. Γνήσιοι απόγονοι των ταγματασφαλιτών και διαχρονικά μισογύνηδες, ρατσιστές και δωσίλογοι.ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΟΠΛΙΖΕΙ ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ

Μόνο συμπτωματικό δεν είναι ότι η αναβάθμιση της συμμορίτικης δράσης των φασιστών πραγματώνεται σε μια συγκυρία όξυνσης της κρατικής καταστολής και των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, σε μια συγκυρία φτωχοποίησης της κοινωνίας και επίθεσης στα κεκτημένα προηγούμενων δεκαετιών. Ο φασισμός επιχειρεί να επιβάλλει τον φόβο και την κοινωνική σήψη πάντα σε σταθερή τροχιά σύγκρουσης με το κόσμο της φτώχειας, τα υποκείμενα που δέχονται καταπίεση, την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, όσους/ όσες/ όσα αγωνίζονται και αποτελούν πραγματικούς στόχους του κόσμου της εξουσίας.Η αντιφασιστική εμπειρία του ανταγωνιστικού κινήματος και οι νωπές μνήμες από το τσάκισμα των φασιστών, μας υπενθυμίζουν το χρέος μας απέναντι στην ιστορία και τους αγώνες.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΗΣΑΠ Καλλιθέας ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17.2.23 19:00

Αντιφασίστες-αντιφασίστριες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά

Δημοσιεύτηκε στισ

Συγκέντρωση/πορεία ενάντια στην ακρίβεια και τη γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας στην Κυψέλη

Ενάντια στην ακρίβεια και την γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας

Τα θέλουμε όλα για όλους-ες

Έχοντας περάσει δύσκολα τα προηγούμενα χρόνια συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε τις επιπτώσεις των αλλεπάλληλων συστημικών κρίσεων. Στην καθημερινότητά μας έχει πλέον κανονικοποιηθεί η οικονομική μας αφαίμαξη, οδηγώντας τις ζωές όλων μας σε μία αδιάκοπη πορεία προς την εξαθλίωση. Το καθημερινό κόστος διαβίωσης έχει πλέον εκτοξευτεί σε δυσβάσταχτα ύψη. Οι τιμές των ενοικίων, των βασικών αγαθών, των τροφίμων, των λογαριασμών ΔΕΚΟ και της ενέργειας είναι σταθερά ανοδικές, με το κόστος των αυξήσεων να βαραίνει αποκλειστικά τους απο τα κάτω. Η τάξη των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων υφίσταται αφενός την καταπίεση κι εκμετάλλευση από το κράτος και το κεφάλαιο και αφετέρου τις συνέπειες των ενδοσυστημικών αντιφάσεων. Ταυτόχρονα οι κυρίαρχοι βγαίνουν όλο και πιο ισχυροί συνεχίζοντας να μας καταδυναστεύουν και να υφαρπάζουν τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του δομικού τρόπου λειτουργίας κράτους και κεφαλαίου.Συνεχόμενες είναι οι εγγενείς κρίσεις και οι συνακόλουθες επιβαλλόμενες «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» των τελευταίων δεκαετιών: πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, οικονομική αστάθεια, υγειονομικός συναγερμός, διακρατικές συγκρούσεις, αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση, ενεργειακές κρίσεις, επισιτιστική ανεπάρκεια, διαχείριση μεταναστών και προσφύγων ως εισβολείς. Κάθε μια από αυτές τις κρίσεις χρησιμοποιήθηκε από τους κυρίαρχους προς όφελός τους εντείνοντας ταυτόχρονα την πειθάρχηση, τον έλεγχο και την καταστολή των κοινωνικών αντιδράσεων.

Το πιο πρόσφατο επεισόδιο αυτών των κρίσεων, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, απόρροια της ενδοκυριαρχικής σύγκρουσης ΗΠΑ – ΕΕ -Ρωσίας, λειτούργησε ως καταλύτης όλων των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών διεργασιών. Ενώ η σφαγή για τα συμφέροντα των κυρίαρχων στα ουκρανικά -και όχι μόνο- εδάφη, η αναδιανομή ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα οδηγεί σε μια συνεχή και βίαιη κρατική-καπιταλιστική αναδιάρθρωση. Με την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στους διακρατικούς σχηματισμούς, την περαιτέρω αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού και την ανατροφοδότηση ενός κλίματος συνεχούς απειλής, ενισχύεται η εσωτερική συνοχή των κρατών με συνεκτικό στοιχείο τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό.

Κάθε φορά και για ένα διαφορετικό λόγο, οι από τα κάτω, καλούνται για λόγους «εθνικού συμφέροντος» να συστρατευτούν με τους καταπιεστές τους, να βάλουν στην άκρη τις διαφορές τους και «να κάνουν υπομονή» στο όνομα της «εθνικής ενότητας» και της πατρίδας. Αυτοί-ες και μόνο πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος είτε στα πεδία των μαχών των διακρατικών ανταγωνισμών είτε δουλεύοντας σε εργασιακά κάτεργα υποαμειβόμενοι, χωρίς πρόσβαση σε αξιόπιστες δομές υγείας , ζώντας με το άγχος της επιβίωσης (εκτόξευση των τιμών βασικών αγαθών, ενέργειας, ενοικίων κλπ).

Την ολομέτωπη επίθεση στους/τις από τα κάτω έρχεται να συμπληρώσει το εργασιακό νομοσχέδιο που καταργεί το οκτάωρο, ποινικοποιεί την συνδικαλιστική δράση, δυσχεραίνει την διεξαγωγή απεργίας και δίνει την δυνατότητα στα αφεντικά να μην πληρώνουν υπερωρίες και να απολύουν χωρίς κανένα έλεγχο. Χρησιμοποιώντας ως νέο όπλο αυτό το νομοσχέδιο, τα αφεντικά εντείνουν την εκμετάλλευση και την εργοδοτική αυθαιρεσία, οδηγώντας στην κατακόρυφη φετινή αύξηση των εργατικών δολοφονιών. Η συνθήκη αυτή είναι ακόμα δυσχερέστερη για μετανάστες/στριες που ζούν και εργάζονται σε καθεστώς παρανομίας και μαύρης εργασίας, αποτελώντας μια πλεονάζουσα, φθηνή και αόρατη εργατική δύναμη.

Για να διασφαλιστεί ότι θα καμφθεί η όποια διάθεση αντίδρασης στον ακήρυχτο πόλεμο κράτους και κεφαλαίου στους/τις από τα κάτω και να παγιωθεί η σιγή νεκροταφείου μέσω της πλήρους υποταγής, παρατηρείται η περαιτέρρω στρατιωτικοποίηση των κατασταλτικών μηχανισμών. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται η δημιουργία ειδικού σώματος αστυνομίας για τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, που προς το παρόν απετράπη η είσοδός της λόγω των φοιτητικών και κοινωνικών αντιστάσεων, και η ψήφιση νομοσχέδιου που δίνει την δυνατότητα στην αστυνομία να απαγορεύει όποτε θελήσει διαδηλώσεις και πορείες και να καταστέλλει βίαια όσες-οσους δεν υπακούν στις εντολές της.

Να πάρουμε πίσω τις ζωές μας

Καμία μεταρρύθμιση του υπάρχοντος δεν μπορεί να λειτουργήσει απελευθερωτικά για τους απο τα κάτω. Οι επιδοματικές πολιτικές φιλανθρωπίας, είτε έκτακτες (π.χ fuel pass), είτε μακροπρόθεσμες (π.χ επιδότηση ρεύματος), στόχο έχουν τη διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου και τους κράτους μέσα απο τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης και την αποδυνάμωση κάθε ακηδεμόνευτου αγώνα για τον έλεγχο των κοινωνικών αντιστάσεων στις ζοφερές συνθήκες που επιβάλλονται. Ακόμη και με το προσωπείο της ¨κοινωνικής πρόνοιας¨, ο ιστορικός ρόλος του κράτους είναι αυτός της εκμετάλλευσης, καταπίεσης, διαμεσολάβησης και καταστολής οποιασδήποτε δυναμικής αμφισβήτησής του.

Απο την πλευρά μας, στεκόμαστε ενάντια στις λογικές ανάθεσης μέσω των εκλογών και ενάντια σε δεξιούς κι αριστερούς διαχειριστές. Απέναντι στην εντεινόμενη επίθεση της κυριαρχίας, απέναντι στην μισθωτή σκλαβιά και την ηθική της εργασίας, απέναντι στην απάθεια, προτάσσουμε τους συλλογικούς και μαχητικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεζόμενων αρνούμενοι την ιδιοτέλεια και τον ατομισμό. Προτάσσουμε την πολυμορφία του αγώνα, την εξεγερσιακή πρακτική και την επαναστατική προοπτική ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Να μην επιτρέψουμε την περαιτέρω υποβάθμιση των ζωών μας. Να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο και χώρο μας. Να ξεκινήσουμε απεργίες διαρκείας, απαλλοτριώσεις προϊόντων στα σούπερ μάρκετ, αυτομειώσεις σε βασικά αγαθά – λογαριασμούς – ενοίκια, να καταλάβουμε τα άδεια σπίτια και να σαμποτάρουμε την κρατική και καπιταλιστική μηχανή. Για εμάς το διακύβευμα είναι ένα: Η κυριαρχία να πεθάνει για να ζήσουμε εμείς.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Συγκέντρωση – πορεία – Σάββατο 10/12 – 12:00 – Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών ενάντια στην ακρίβεια και τη γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας

Δημοσιεύτηκε στισ

Αντικρατική/αντιφασιστική διαδήλωση για τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

Κυριακή 18/09 – 5:30, Κερατσίνι, Παύλου Φύσσα 60

Κάλεσμα για αντικρατικό/αντιφασιστικό μπλόκ στην διαδήλωση τιμής και μνήμης στον αντιφασίστα Παύλο Φυσσα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 2 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ Χ.Α

Η αστική δικαιοσύνη και το πολιτικό προσωπικό της χώρας αναγκάστηκε να καταδικάσει την Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση. Η κυβέρνηση διαβλέποντας ότι μια ενδεχόμενη ατιμωρησία θα λειτουργούσε αποσταθεροποιητικά για την ίδια, αφού θα αναζωπύρωνε τα αντιφασιστικά-αντικυβερνητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας και θα όπλιζε το χέρι της λαϊκής αυτοδικίας, επιχείρησε με την καταδικαστική απόφαση να αφομοιώσει τις δυναμικές του αντιφασιστικού κινήματος και να εμφανιστεί σαν η κυβέρνηση που οδήγησε τους φασίστες στα δικαστήρια. Το πολύμορφο αντιφασιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια στην κοινωνία ήταν αυτό που δεν επέτρεψε μια ενδεχόμενη ατιμωρησία αφού το πολιτικό κόστος για την Κυβέρνηση θα ήταν τεράστιο, αν κρίνουμε μόνο από τους 30.000 αντιφασίστες/ριες που περικύκλωσαν το εφετείο την ημέρα της απόφασης.Το πολιτικό προσωπικό και η αστική δικαιοσύνη επιχείρησε να «καθαρίσει» μέσα από την δίκη της Χρυσής Αυγής τις σχέσεις κράτους – παρακράτους. Την οργανική σχέση των ταγμάτων εφόδου με τους διοικητές των τοπικών Α.Τ., τις σχέσεις της Χ.Α. με μεγάλο-εργολάβους στο Πέραμα, τον δημοσιογραφικό οχετό που έσταζε δηλητήριο για τους μετανάστες και έδινε βήμα στους φασίστες ενώ συγκάλυπτε την δολοφονική τους δράση. Το μηντιακό σύστημα που διευκόλυνε την ναζιστική συμμορία, που ζητούσε μια “πιο σοβαρή” Χρυσή Αυγή, που δεν έβλεπε ούτε τις σβάστικες, ούτε τα ναζιστικά κηρύγματα, που στις τηλεοράσεις παρουσίαζε σαν ράκο τον Ρουπακιά, που διαφήμιζε τα παιδιά με τα μαύρα που πήγαιναν τις γριούλες στα atm. Επιχείρησε να ξελασπώσει την Cosco που στο λιμάνι του Πειραιά έδινε εντολή σε χρυσαυγίτες για να σπάσουν τις απεργίες των ναυτεργατών, την αστική δικαιοσύνη που επί δεκαετίες αθώωνε φασίστες στα δικαστήρια όταν συλλαμβάνονταν για την δολοφονική τους δράση. Επιχείρησε να καθαρίσει την ομάδα Δίας που παρακολουθούσε αμέτοχη να δολοφονούν τον Παύλο Φύσσα. Επιχείρησε με την καταδικαστική απόφαση εναντίον της Χρυσής Αυγής να παρουσιάσει την οργάνωση σαν παρθενογένεση και όχι σαν αυτό που πραγματικά υπήρξε: σαν μια Οργάνωση Νεοναζί φονιάδων, γέννημα θρέμμα του πολιτικού συστήματος, εργαλείο των αστικών κυβερνήσεων.

Το ποια τάξη υπηρέτησε και εναντίον ποιας τάξης συνεχίζει να στρέφεται φαίνεται ακόμα πιο καθαρά από τους στόχους που επέλεγαν να χτυπούν οι Ρουπακιάδες και τα «τάγματα εφόδου» τους: με επιθέσεις στο ντόπιο και ξένο προλεταριάτο, με δολοφονίες μεταναστών εργατών όπως ο Σαχζάτ Λουκμάν και ο Αλίμ Αμπντούλ Μάναν, με επιθέσεις σε δομές του κινήματος και σε κοινότητες μεταναστών. Απολαμβάνοντας το ακαταδίωκτο και την αστυνομική-δικαστική ασυλία επιδίωξαν να ηγεμονεύσουν στις γειτονιές, δίνοντας διαπιστευτήριά στις δυνάμεις του κεφαλαίου ότι είναι άξιοι να τους ανατεθεί μερίδιο της πολιτικής εξουσίας, όντας ικανοί να αντιμετωπίσουν ακόμα και ένοπλα το ανταγωνιστικό κίνημα.

Το αντιφασιστικό κίνημα, ο μαχητικός αντιφασισμός που κυρίως αναπτύχθηκε και έδρασε μέσα από τις γραμμές του αντιεξουσιαστικού χώρου, έδωσε την απάντηση στον φασιστικό οχετό. Χτύπησε τους φασίστες όπου τους βρήκε, έδωσε μάχες εμπροσθοφυλακής σε κάθε γωνία του ελληνικού χώρου, διεξήγαγε μια μεγάλης κλίμακας αντιφασιστική προπαγάνδα και παρήγαγε ριζοσπαστικό, επαναστατικό, αντιφασιστικό λόγο. Οι θεωρητικές επεξεργασίες, οι δυνάμεις, τα ρίσκα, η αυτοθυσία των αντιφασιστών κράτησαν τον αντιφασιστικό χαρακτήρα του δημοσίου χώρου και έστειλαν τους μισάνθρωπους νεοναζί και τους υπόλοιπους ακροδεξιούς- και πάλι-μακριά από το δρόμο.

Οι 2 αντιφασίστες αγωνιστές αποτελούν κομμάτι μιας ευρύτερης πολύμορφης και δυναμικής αντιπαράθεσης μεταξύ της αγωνιζόμενης κοινωνίας, του Κράτους και των φασιστών. Μιας αντιστασιακής παρακαταθήκης πλούσιας σε περιεχόμενα και δυναμικές οπού πρωτοπόρο τμήμα της υπήρξαν οι μαχητικοί αντιφασίστες και αντιφασίστριες που συγκρούστηκαν – και υλικά – χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες και ιδιοτελή οφέλη με τους φασίστες. Αποτελούν κομμάτι της δικής μας «αντιφασιστικής νίκης» που κατατρόπωσε τον φασισμό στερώντας του ζωτικό χώρο στις γειτονιές και στον δημόσιο χώρο, μεταφέροντας τελικά μέσα από επίμονες και επίπονες προσπάθειες τον φόβο αποκλειστικά και μόνο στο απέναντι στρατόπεδο. Τέλος, αποτελούν τμήμα μιας πανελλαδικής στρατηγικής εξουδετέρωσης του φασισμού στη χώρα που στέρησε στους φασίστες πολιτικά γραφεία και πολιτικό οξυγόνο εξαφανίζοντας τους στις τρύπες τους. Η αλληλεγγύη μας λοιπόν στους 2 συντρόφους αποτελεί ταξικό – αντιφασιστικό καθήκον όσων συνεχίζουν να υπερασπίζονται την μαχητική αντιφασιστική παράδοση αυτού του τόπου, όσων συνεχίζουν να οπλίζονται απέναντι στον φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά. Αποτελεί βασικό κόμβο πρόσδεσης όσων συνεχίζουν να υπερασπίζονται το πολυεθνικό προλεταριάτο απέναντι στις επιθέσεις των αφεντικών και των «ταγμάτων εφόδου» αναγνωρίζοντας ότι η πολιτική και ταξική οργάνωση του αποτελεί στρατηγικό και τακτικό επίδικο στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

Στις 18.9.2022 οι δυνάμεις του μαχητικού αντιφασισμού θα δώσουν και πάλι το παρών στη γειτονιά της αντίστασης απέναντι στην κατοχή εκεί οπού στην «μάχη της ηλεκτρικής» οι αντάρτες του ΕΛΑΣ μαζί με κατοίκους κατάφεραν να συντρίψουν τους Γερμανούς κατακτητές. Εκεί που ο Παύλος Φύσσας στάθηκε με μαχητικότητα και αδιαλλαξία μπροστά στο χρυσαυγίτικο τάγμα εφόδου που επιτέθηκε δολοφονώντας τον, δίνοντας τη ζωή του μαχόμενος, υπερασπιζόμενος τα ιδανικά μιας ολόκληρης κοινωνίας που ζει σε καθεστώς οικονομικής επισφάλειας και ανελευθερίας. Ο Παύλος Φύσσας παρότι δεν ήταν ενταγμένος σε κάποιον πολιτικό χώρο ή συλλογικότητα ενσάρκωνε ορισμένα από τα στοιχεία εκείνα που συγκροτούν έναν ολοκληρωμένο αγωνιστή και άνθρωπο αφού κατάφερε σε μόλις λίγα δευτερόλεπτα πριν τον θάνατο του να επιδείξει γενναιότητα, συντροφικότητα και με ανεξάντλητη ανθρωπιά και δύναμη να αντιτάξει το σώμα και την αντιφασιστική ψυχή του οδόφραγμα απέναντι στον φόβο και την επιβολή της άτακτης φυγής.

Αντιφασίστες/ αντιφασίστριες από το κέντρο και τις γειτονίες της Αθήνας και του Πειραιά

Δημοσιεύτηκε στισ

Ανταπόκριση από την εργατική παρέμβαση αλληλεγγύης στα Leroy Merlin, τη Δευτέρα 15 Ιουλίου

Αφότου ενημερωθήκαμε για τη δίωξη του συντρόφου Γ.Α. εργαζόμενου στα Leroy Merlin και τη στοχοποίησή του με βάση με την ενεργό συνδικαλιστική του δράση ως απεργού, ως αλληλέγγυου στους συναδέλφους του, ως μέλος του σωματείου Εμποροϋπαλλήλων Πειραιά, ως συντρόφου και αγωνιστή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, πραγματοποιήσαμε εργατική παρέμβαση έξω από το κατάστημα σε ολόκληρη τη διάρκεια της βάρδιας του συντρόφου, με πανό και συνθήματα. Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε μέσα και έξω από το μαγαζί σε εργαζόμενες και εργαζόμενους από το εν λόγω και τα γύρω καταστήματα.

 

  • ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
  • ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
  • ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

 

Την Παρασκευή 12/7/19 στο κατάστημα της LEROY MERLIN στην οδό Πειραιώς υπήρξε ένα συμβάν “απλής απόπειρας κλοπής”. Η εταιρεία ασφαλείας OVIT προχώρησε με μεθόδους πειθαναγκασμού στη στοχοποίηση εργαζόμενου στο κατάστημα, επιχειρώντας να τον παρουσιάσει ως συνεργό.

Η στοχοποίηση αυτή συνδέεται με την ενεργό και ανιδιοτελή συνδικαλιστική του δράση ως απεργού, ως αλληλέγγυου στους συναδέλφους του, ως μέλος του σωματείου Εμποροϋπαλλήλων Πειραιά, ως αγωνιστή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Παράλληλα η εταιρεία OVIT και συγκεκριμένα ο επικεφαλής της Δρίβας πρωτοστάτησε στον εκβιασμό και στην τρομοκράτηση δύο ανθρώπων που υποδείχτηκαν ως αυτουργοί της “απόπειρας κλοπής”. Ακόμα και μετά την επίλυση της διαφοράς, επιχείρησε να κρατήσει παράνομα τα δύο άτομα επιδιώκοντας να τα παραδώσει ως τρόπαια στην ΕΛΑΣ.

Έκτοτε με μεθοδεύσεις των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους μετατρέπεται η κατηγορία για τον έναν από πλημέλημμα της “απλής κλοπής” σε κακούργημα της “ληστρικής κλοπής”, με σκοπό την προφυλάκισή του. Πρόκειται για ξεκάθαρη εκδικητική στάση του κράτους απέναντι σε έναν αναρχικό αγωνιζόμενο άνθρωπο, ο οποίος έχει διωχθεί και στο παρελθόν λόγω της ενεργής πολιτικής του δράσης στα πλαίσια του αντιεξουσιαστικού κινήματος.

Η μεθόδευση αυτή αποκαλύπτεται ξεκάθαρα με την αυθαίρετη και δόλια κατηγορία εμπλοκής και του συναδέλφου που εργάζεται στο κατάστημα καθώς με βάση την απλή μαρτυρική του κατάθεση, η εισαγγελέας Αγγελούδη του απαγγέλει την κατηγορία της “απλής συνέργειας σε ληστρική κλοπή” αφήνοντας ανοιχτό και το ενδεχόμενο έκδοσης εντάλματος σύλληψής του.

 

Δεν πρόκειται να αφήσουμε αναπάντητη καμία μεθόδευση κράτους και αφεντικών.

Θα υπερασπιστούμε τους συναγωνιστές μας, την ενεργή εργατική δράση στους χώρους δουλειάς, στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες του LEROY-MERLIN να υπερασπιστούν τον συνάδελφο,

Καλούμε κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο, άνεργη και άνεργο, φοιτήτρια και φοιτητή να συσπειρωθεί σε εργατικά σωματεία, συνελεύσεις βάσης και γειτονιάς παίρνοντας τον αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής τους στα χέρια τους.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Εργαζόμενοι/ες, άνεργες/οι, εργατικές συλλογικότητες και συνελεύσεις, αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι