ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ 58
Τη Δευτέρα 18 Μαΐου δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλλαν στο κτίριο της Θεμιστοκλέους 58,στα Εξάρχεια, όπου διέμεναν μετανάστες και μετανάστριες με τα παιδιά τους. Προχώρησαν σε εκκένωση του κτιρίου από τους κατοίκους του, καταστρέφοντας τις βασικές υποδομές (ρεύμα και νερό). Το κτίριο ήταν εγκαταλελειμμένο και από τον Φεβρουάριο του 2016 ξεκίνησε να χρησιμοποιείται ως χώρος αγώνα και στέγασης ανθρώπων που είχαν ανάγκη. Για άλλη μια φορά το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ, με την ευγενική συνεισφορά των ΜΜΕ, για να νομιμοποιήσει την κίνησή του, αναφέρει πως οι συνθήκες διαμονής στο κτίριο ήταν άθλιες, και οι μετανάστ.ρι.ες θα μεταφέρονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το ίδιο βράδυ βέβαια, όσες και όσοι είχαν χαρτιά και δεν μεταφέρθηκαν στις κρατικές δομές, βρέθηκαν χωρίς στέγη στην πλατεία Εξαρχείων. Στέγη βρέθηκε μετά από πρωτοβουλίες αλληλέγγυου κόσμου – και μόνο.
Οι μαζικές μεταναστευτικές ροές στον Έβρο, στα μέσα του Φλεβάρη, αναζωπύρωσαν τα πολεμοχαρή και εθνικιστικά αντανακλαστικά του ελληνικού κράτους. Η ρητορική της εισβολής και του πολέμου, υποκινούμενη από την κυβέρνηση, με το απαραίτητο promotion από τα ελληνικά μίντια, ήταν αυτή που συσπείρωσε -και πάλι- τον εθνικό κορμό γύρω από το ζήτημα της υπεράσπισης των συνόρων. Έτσι, στα σύνορα της Ευρώπης-φρούριο, δίπλα στον ελληνικό στρατό και αστυνομία, ενισχυμένα από τις δυνάμεις της FRONTEX, παρατάχθηκαν οικειοθελώς ομάδες ένοπλων πατριωτών και παρακρατικών, κυνηγετικοί σύλλογοι, και άλλα καθάρματα. Παράλληλα, δεν έλειψαν οι χορηγίες από μεγάλες εταιρίες όπως η Superfoods Α.Ε. του Δ. Γιαννακόπουλου, που έστειλε κούτες με «υπερτροφές» για να στηρίξει τον «αγώνα» στα σύνορα.
Το μονομερές άνοιγμα των συνόρων από την πλευρά του τουρκικού κράτους αποτελεί μέρος του διακρατικού ανταγωνισμού μεταξύ των «προαιώνιων εχθρών» Ελλάδας-Τουρκίας. Κομμάτι του ίδιου ανταγωνισμού βέβαια είναι και η ελληνικής προέλευσης αφήγηση που βλέπει εισβολείς στο πρόσωπο των φτωχών και κολασμένων που στοιβάζονται στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον δρόμο για μια καλύτερη ζωή. Συνέχεια αυτού του ανταγωνισμού είναι και οι ξυλοδαρμοί, τα ξεγυμνώματα, οι ληστείες, οι δολοφονίες με κρατική βούλα που βαφτίζονται fake news, ενώ είναι πέρα για πέρα αληθείς με βάση δημοσιευμένα στοιχεία που το αποδεικνύουν. Η από τα πάνω κινητοποίηση του εθνικού κορμού αποσκοπεί στο να δημιουργηθεί η κοινωνική βάση, που θα νομιμοποιήσει και θα υποστηρίξει τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους σε αυτόν τον ανταγωνισμό. Η κρατική αφήγηση πέτυχε την όξυνση του αντιτουρκικού «αισθήματος», επιχειρώντας να ενισχύσει τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή της Μεσογείου γύρω από το ενεργειακό, το ζήτημα της ΑΟΖ και των υποθαλάσσιων αγωγών. Παράλληλα, η τροφοδότηση του ρατσιστικού μένους κατά των μεταναστών, ανέδειξε για ακόμα μια φορά πως οι μετανάστ.ρι.ες αποτελούν βασικό τμήμα του πλεονάζοντος πληθυσμού για το ελληνικό κράτος – καθώς και την πάντα κατάλληλη «απειλή» απέναντι στην οποία πρέπει να αμυνθούμε ενωμένοι.
Η διαχείριση της «πανδημίας» του κορωνοϊού έδωσε το κατάλληλο περιβάλλον ώστε να βαθύνει η κρατική πολιτική που αφορά τους από τα κάτω. Σε σχέση με το μεταναστευτικό, οι «υγειονομικοί λόγοι» αποτέλεσαν την τέλεια αφορμή για να εκκενωθεί το κτίριο Γκίνη του ΕΜΠ, στο οποίο έμεναν μετανάστ.ρι.ες έπειτα από προηγούμενη εκκένωση της Κοινότητας Κατάληψης Μπουμπουλίνας 42. Οι ίδιοι λόγοι ήταν αρκετοί, ώστε την ίδια στιγμή που το «υγιές» και παραγωγικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας κλήθηκε να παραμείνει σπίτι (εκτός βέβαια από τους υπαλλήλους supermarket, τους υγειονομικούς κλπ), κάποιοι και κάποιες στοιβάχθηκαν και απομονώθηκαν πλήρως σε φυλακές και κέντρα κράτησης, χωρίς επισκεπτήρια, χωρίς πρόσβαση σε περίθαλψη και υγειονομικές δομές, όπως επίσης και σε φαρμακεία ή καταστήματα ανεφοδιασμού. Στα Εξάρχεια, η ακόμα εντονότερη αστυνομική παρουσία, οι τραμπουκισμοί, οι εξευτελισμοί και οι συνεχείς έλεγχοι από τους μπάτσους, έδιναν ένα μήνυμα μέσα σε μία από τις πλέον φιλικές γειτονιές προς τον μεταναστευτικό πληθυσμό. Τέλος, είναι σημαντικό να προστεθεί πως από 31 Μαΐου ξεκινούν και πάλι οι εξώσεις για όσους έχουν πάρει άσυλο, που έμεναν σε διαμερίσματα, εκμισθωμένα από ευρωπαϊκά προγράμματα (δεν είναι το ελληνικό κράτος που «ταΐζει τους μετανάστες»).
Το επιβαλλόμενο από τα πάνω μερικό πάγωμα της καπιταλιστικής μηχανής στην περίοδο που μας πέρασε έχει ήδη επιφέρει συνθήκες ευνοϊκές για το κράτος και τα αφεντικά. Από τη μία το κράτος οχυρώνεται πίσω από τα μέτρα πειθάρχησης του πληθυσμού με αφορμή τον COVID-19, επιβάλλει νέα μοντέλα διαχείρισης, εντείνει και διευρύνει τα ήδη υπάρχοντα και επιχειρεί να προλάβει κάθε πιθανή σπίθα διαφορετικής αντίληψης της καθημερινότητας. Οι πλεονάζοντες πληθυσμοί διευρύνονται και η θέση τους βαθαίνει μέσα στην καπιταλιστική λαίλαπα. Κάθε παράδειγμα οργάνωσης των από τα κάτω έξω από τα κρατικά πρότυπα, θα χτυπιέται, θα καταστέλλεται και θα εξαφανίζεται από τη δημόσια σφαίρα. Έτσι, επιτυγχάνεται αφενός να διαλύονται ήδη υπάρχουσες κοινότητες και σχέσεις, και αφετέρου να δημιουργείται ένα προηγούμενο αποτρεπτικό για όλους και όλες τις εξαθλιωμένες να το επιχειρήσουν ώστε να ζούνε με τους δικούς τους όρους. Η συλλογική ζωή, η κάλυψη των αναγκών με μέσα που παρακάμπτουν την ιδιοκτησία και το εμπόρευμα, η άρνησή μας ενάντια σε φιλανθρωπίες τύπου ΜΚΟ, η απέχθεια απέναντι σε μπάτσους και λοιπούς παρατρεχάμενους δεν πρέπει να είναι στις επιλογές των από τα κάτω, καθώς αποτελούν μία επικίνδυνη ατραπό που το κράτος προσπαθεί να εξαφανίσει. Από την άλλη, τα αφεντικά δεν χάνουν στιγμή από το να υποτιμήσουν ακόμη περισσότερο την εργασία μας. Οι εργασιακές σχέσεις χειροτερεύουν με εργαλεία όμοια με την κρίση του 2008, με αναφορές για διαταξική συμφιλίωση για να γλιτώσουμε από την κρίση και επικλίσεις εθνικής ενότητας απέναντι στον κοινό εχθρό. Το μοίρασμα της χασούρας τους θα είναι μία συνθήκη που θα καλεστούμε να βιώσουμε τον προσεχή καιρό. Ένα μεγάλο κομμάτι των από τα κάτω θα πεταχτεί ακόμη περισσότερο στο περιθώριο και όποιος κόσμος παραμείνει στην πρότερη κατάσταση, θα τα βρει σίγουρα δυσκολότερα.
Οι καταλήψεις κτιρίων, εκτός από εργαλείο πολιτικού αγώνα, αποτελούν μια κοινωνικά κατατεθειμένη μέθοδο συλλογικής κάλυψης αναγκών. Στην κρίση που έρχεται, η πειθάρχηση των μεταναστών, ως τμήμα του πλεονάζοντος πληθυσμού, αποτελεί βασικό επίδικο για κράτος και αφεντικά, καθώς η αναδιάρθρωση της ταξικής πυραμίδας ξεκινάει συνήθως από τον πάτο της. Σε αυτό το πλαίσιο η καταστολή και η εκκένωση ενός υπό κατάληψη κτιρίου, πρέπει να ειδωθεί και υπό το εξής πρίσμα: Ως μία κίνηση περαιτέρω πειθάρχησης και μία επιχείρηση απονεύρωσης ενός ζωντανού παραδείγματος αυτοοργανωμένης, οριζόντιας και συλλογικής οργάνωσης της καθημερινής ζωής. Το ξεπέρασμα αυτής της κρίσης, όπως και κάθε κρίσης, επιχειρείται ήδη να στηθεί πάνω στις πλάτες μας. Ο πόλεμος ενάντια στους μετανάστες είναι πόλεμος ενάντια σε όλους τους καταπιεσμένους και τις εκμεταλλευόμενες. Να στήσουμε αναχώματα στις κρατικές πολιτικές πειθάρχησης, επιτήρησης και ελέγχου.
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ – ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Κατάληψη Δερβενίων 56
Mάιος 2020