Κατηγορία: Κείμενα

Συνεργασίες – Κείμενα

Δημοσιεύτηκε στισ

Αντιφασιστική-αντιεθνικιστική συγκέντρωση, Σάββατο 15/12, 11:00, Σύνταγμα

ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ

Το Σάββατο 15/12 στην Πλατεία Συντάγματος επιχειρείται απο διάφορες φασιστικές/νεοναζιστικές γκρούπες η διοργάνωση “μαθητικής” πορείας με αφορμή το μακεδονικό, επενδύοντας στον μικρό αριθμό σχολικών καταλήψεων στην Αττική με πατριωτικό/εθνικιστικό περιεχόμενο. Κίνηση καθόλου τυχαία, εάν αναλογιστούμε ότι η πολιτική ατζέντα ολόκληρου του συνταγματικού φάσματος και της αριστερής κυβέρνησης τα τελευταία χρόνια έχει μετατοπιστεί προς τα δεξιά με ξεκάθαρα εθνικιστικά/πατριωτικά χαρακτηριστικά. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, στο δημόσιο πεδίο κυριαρχεί η αντιπαράθεση αναφορικά με το μακεδονικό και την συμφωνία των Πρεσπών, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και άλλα σχετικά γεγονότα. Οι παραπάνω συνθήκες αποτέλεσαν το πρόσφορο έδαφος για την ενεργοποίηση των συντηρητικών αντανακλαστικών μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, ενισχύοντας με δυναμική τον εθνικό/εθνικιστικό κορμό. Χαρακτηριστικό είναι ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα αυτοργανωμένοι χώροι και καταλήψεις έχουν δεχτεί οργανωμένες επιθέσεις. Από την άλλη, δεν παραβλέπουμε ότι μέρος αυτής της ρητορικής φαίνεται να ενστερνίζονται και κομμάτια της πατριωτικής αριστεράς (π.χ. ΛΑΕ, ΚΟΕ), γεγονός που προσφέρει περαιτέρω αυτοπεποίθηση στον πατριωτικό/ακροδεξιό/φασιστικό βούρκο.

Ήδη εδώ και καιρό, παρατηρούνται ανακατατάξεις στο ευρύτερο φάσμα της ακροδεξιάς που αφορούν πολιτικές μετατοπίσεις διαφόρων στελεχών της ”μουδιασμένης” Χρυσής Αυγής, διάσπαση παλαιότερων νεοναζιστικών ομάδων ή δημιουργία νέων ταγμάτων εφόδου. Σε κάθε περίπτωση, όμως, και καθώς προέρχονται απο την ίδια δεξαμενή-βούρκο, φαίνεται ότι μοιράζονται κοινές επιδιώξεις. Αποσκοπούν, πρώτον, στη δημιουργία γενικότερου κλίματος εθνικιστικής έξαρσης, μέσα στο οποίο θα μπορούν να ψαρεύουν τα ψηφαλάκια στις επερχόμενες εκλογές με περισσότερη ευκολία. Θέλουν, δεύτερον, την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση αυτού του όχλου που κατεβαίνει π.χ στα συλλαλητήρια για το μακεδονικό, για να βρει η ρητορική τους ακόμα μεγαλύτερη απήχηση στη δημόσια σφαίρα. Προσπαθούν, τρίτον, να καταφέρουν να κερδίσουν έστω και ένα μικρό κομμάτι του δρόμου δειλά-δειλά, με ακτιβίστικες ενέργειες, “γαλουχώνοντας” παράλληλα τις μελλοντικές παρακρατικές συμμορίες. Έτσι, λοιπόν, δεν μας κάνει καθόλου εντύπωση που ρίχτηκαν όλοι με τα μούτρα στη “δουλειά”, προσπαθώντας να υποκινήσουν και να στηρίξουν διάφορες μαθητικές καταλήψεις για το μακεδονικό ανά την επικράτεια – κύκλοι της ΝΔ, δεξιά αποκόμματα τύπου φαήλος και βελλόπουλος, η Χρυσή Αυγή και διάφορες άλλες φασιστικές γκρούπες. Παράλληλα ο Σύριζα ως ο αριστερός διαχειριστής του καθεστώτος, πριμοδοτεί την πατριωτική/εθνικιστική έξαρση προσπαθώντας να πλασαριστεί ως ο κύριος εκφραστής του συνταγματικού τόξου, ως το αντίπαλο δέος στη φασιστική απειλή. Ένα δημοκρατικό τόξο που δολοφονεί μετανάστες και μετανάστριες στα σύνορα ή τους/τις φυλακίζει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που καταστέλλει εργατικούς αγώνες, που οι μηχανισμοί καταστολής του συνεργάζονται με τα τάγματα εφόδου, που εξευτελίζουν, βασανίζουν, φυλακίζουν αγωνιστές/αγωνίστριες, κ.α. Ένα δημοκρατικό τόξο που η πολιτική του ατζέντα στρώνει το δρόμο για τον εθνικιστικό βούρκο.

Αντιλαμβανόμαστε το μακεδονικό ως μια ξεκάθαρη διευθέτηση οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών συμφερόντων μεταξύ κρατών και των αντίστοιχων ελίτ, βάσει των οποίων προχωράνε οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., στα πλαίσια ενός νέου γεωστρατηγικού σχεδιασμού των Βαλκανίων, με αποτέλεσμα την ισχυροποίηση της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή και τη στροφή, πλέον περισσότερο, προς τον διαχρονικό “εχθρό” εξ’ανατολάς. Το ελληνικό κεφάλαιο μπορεί να θριαμβολογεί, καθώς αναμένεται να ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο τη θέση του στην περιοχή. Αφενός, με τη συμφωνία υπό επικύρωση (και την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση του μακεδονικού κράτους), διασφαλίζει επιπλέον σταθερότητα στις κινήσεις του και δυνατότητες μεγαλύτερης κεφαλαιακής ανάπτυξης. Αφετέρου, το πολεμικό κλίμα που προωθείται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις εξυπηρετεί τις βλέψεις του για την επέκταση της ελληνικής ΑΟΖ και την παραγκώνιση του τουρκικού κράτους από τους αγωγούς φυσικού αερίου που χαράζονται στα νερά της Μεσογείου.

Από την πλευρά μας, δεν πρόκειται να αφήσουμε τους φασίστες να δηλητηριάσουν τα σχολεία, τους χώρους δουλειάς, τα πανεπιστήμια και τις γειτονιές. Ούτε βέβαια θα επιτρέψουμε τη δημόσια παρουσία τους στο κέντρο της πόλης. Κανένα έθνος δε μας ενώνει και κανένα όνομα δε μας χωρίζει. Δεν πέφτουμε στην παγίδα της εθνικής ενότητας που υφαίνουν τα αφεντικά, δεν τρώμε το κουτόχορτο του εθνικισμού. Πολεμάμε από το ταξικό στρατόπεδο των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, για την οικοδόμηση μια κοινωνίας ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, στην οποία δεν χωράνε διακρίσεις και κανενός είδους διαχωρισμοί, ταξικοί, φυλετικοί, έμφυλοι.

ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟ.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΑΛΒΑΝΙΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ.

Αντιφασιστική-αντιεθνικιστική συγκέντρωση, Σάββατο 15/12, 11:00, Σύνταγμα.

Αναρχικές συλλογικότητες, συντρόφισσες και σύντροφοι.

Δημοσιεύτηκε στισ

Ενημέρωση και φωτογραφίες από την Αντικρατική-Αντιπολεμική μοτοπορεία στις 23 Ιούνη

Το Σάββατο 23/6 πραγματοποιήθηκε Αντικρατική-Αντιπολεμική μοτοπορεία από περίπου 40 οχήματα. Ο σκοπός της μοτοπορείας, που ξεκίνησε από τα Προπύλαια, ήταν να στοχοποιήσει το Υπουργείο Εξωτερικών καθώς και τις πρεσβείες Βρετανίας, Γαλλίας, Τουρκίας, Αμερικής, Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ, Ιράν και Ρωσίας για την εμπλοκή τους στον πόλεμο της Συρίας, πραγματοποιώντας ολιγόλεπτες στάσεις στις περισσότερες από αυτές. Στο δρομολόγιο πετάχτηκαν 50.000 τρικάκια.

Πάνω σε αναστροφή, μετά την στάση που έγινε στο Ρώσικο προξενείο, εκδηλώθηκε επιθετικότητα από τους μπάτσους (μηχανές ΔΙΑΣ, ασφαλίτικα και 2 κλούβες) που ακολουθούσαν την πορεία σε όλη της τη διάρκεια. Η διμοιρία κατέβηκε από την κλούβα και οι ΔΙΑΣ κόψαν με τσαμπουκάδες την μοτοπορεία στη μέση. Η κίνηση αντιμετωπίστηκε με ψυχραιμία και η μοτοπορεία συνεχίστηκε παρά την καταρακτώδη βροχή, καταλήγοντας στα Εξάρχεια.

“Είμαστε με τούς εξεγερμένους και τις εξεγερμένες της περιοχής που προσπάθησαν να αποτινάξουν το δικτατορικό καθεστώς, που αυτοοργάνωσαν την ζωή τους υπό καθεστώς πολέμου και ενώ προσπάθησαν να κάνουν το ίδιο με την άμυνα τους, εγκολπώθηκαν και ηγεμονεύτηκαν από πολεμικές μηχανές που εξυπηρετούν ξένα προς την επανάσταση συμφέροντα. Με αυτές κι αυτούς που πλήρωσαν και πληρώνουν βαριά το τίμημα να πάνε κόντρα στους δυνάστες τους, κόντρα στο σκοταδισμό του ISIS και άλλων φονταμενταλιστικών ομάδων, κόντρα στις δολοφονικές κρατικές μηχανές και τους καπιταλιστικούς κολοσσούς που λυμαίνονται την περιοχή.

Η αλληλεγγύη μας στα εκατομμύρια των εκτοπισμένων που βιώνουν τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτού του πολέμου, είναι η δημιουργία κοινών αγώνων, ξεπερνώντας διαχωρισμούς έθνους, κράτους, φύλου, θρησκείας και φυλής καθώς και η στοχοποίηση της συνθήκης που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από αυτές τις σφαγές και διαιωνίζει την από κοινού μας καταπίεση και εκμετάλλευση: την κρατική-καπιταλιστική δόμηση της κοινωνίας.”

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ, ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ, ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ

 Πρωτοβουλία αναρχικών συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στον πόλεμο στη Συρία και την ειρήνη των κυρίαρχων

Δημοσιεύτηκε στισ

Αντεθνική πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις – Σάββατο 17/3, 12.00, Θησείο

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Η εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης ΤΕΡΜΙΤΑ στον Βόλο στις 4/1/18, οι 11 αστυνομικές εκκενώσεις καταλήψεων τα τελευταία τρία χρόνια της αριστερής διακυβέρνησης  (6 αντιεξουσιαστικές και 5 στέγασης προσφύγων/μεταναστών), οι φασιστικές επιθέσεις στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο (η οποία αποκρούστηκε) και στην κατάληψη LIBERTATIA με αποτέλεσμα τον εμπρησμό της κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη στις 21/1, η αντίστοιχη φασιστική επίθεση (που επίσης αποκρούστηκε) στο κατειλημμένο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα στις 4/2 καθώς και οι μετέπειτα επιθέσεις στις καταλήψεις Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων, Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι και στον Ελεύθερο  Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα στον Πειραιά κάνουν σαφές ότι οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο κράτους και φασιστών.

Οι καταλήψεις είναι αγκάθια για κάθε εξουσία γιατί δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Είναι η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, των ηγεσιών, των εμπορευματικών σχέσεων, της διαμεσολάβησης, κάθε είδους διάκρισης και διαχωρισμού. Είναι η απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση ενός τμήματος του κλεμμένου χώρου και χρόνου μας. Είναι τόποι δημιουργίας ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία, κάθε μορφή εξουσίας. Είναι πεδία συλλογικοποίησης και συνδιαμόρφωσης μέσα από οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Είναι εργαστήρια χειραφέτησης της καθημερινής ζωής, δημιουργικότητας, αυτομόρφωσης, ανάπτυξης σχέσεων βασισμένων στη συντροφικότητα, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη.

 Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ

“Εθνική ενότητα” σημαίνει υποταγή των εξουσιαζόμενων στους εξουσιαστές τους. Σημαίνει κάθε μέρα να βυθιζόμαστε στην κανονικότητα της “ειρήνης” των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών ως αναλώσιμα γρανάζια για την “εθνική” τους “ανάπτυξη” και άλλο τόσο να στοιχιζόμαστε ως αναλώσιμοι υποτακτικοί στις πολεμικές τους προσταγές. Σημαίνει στοχοποίηση του “εσωτερικού εχθρού”. Σημαίνει παρανομοποίηση, υποβιβασμός και εγκλεισμός των μεταναστ(ρι)ών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σημαίνει εχθρότητα για τους καταπιεσμένους και τις εκμεταλλευόμενες στην άλλη πλευρά των συνόρων.

Στο διάστημα που διανύουμε η “εθνική ομοψυχία” εγκαλείται και καλλιεργείται στο πλαίσιο των διακρατικών διαπραγματεύσεων για τη λέξη “Μακεδονία” στην ονομασία του γειτονικού κράτους και της σύγκρουσης συμφερόντων για  τις ΑΟΖ στο Αιγαίο με το τούρκικο κράτος: εθνικιστικά συλλαλητήρια, κρατική και μιντιακή προπαγάνδα, συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων, «θερμά επεισόδια». Σε ένα περιβάλλον ευρύτερων κυριαρχικών αναδιατάξεων ισχύος και συμμαχιών από τη Μέση Ανατολή μέχρι τα Βαλκάνια.

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΗ, ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ,
ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Απέναντι στα εθνικά ιδεώδη και κάθε άλλο ιδεολόγημα της κυριαρχίας, προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τους κοινωνικούς/ταξικούς αγώνες των «από κάτω» ενάντια στην εξουσιαστική-καπιταλιστική-πατριαρχική βαρβαρότητα. Κανένα έθνος δεν μας ενώνει και κανένα όνομα δεν μας χωρίζει. Δεν πολεμάμε για γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα, κρατών και πολυεθνικών. Εθνικόφρονες μακεδονομάχοι, πατριώτες κάθε πολιτικής απόχρωσης, απόστρατοι αξιωματικοί, παπαδαριό, φασίστες, στεκόμαστε απέναντι σας. Κρατικές και παρακρατικές συμμορίες κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις.

 ΠΟΡΕΙΑ, Σάββατο 17/3, 12.00

σταθμός ΗΣΑΠ ΘΗΣΕΙΟΥ

 αυτοοργανωμένα στέκια & καταλήψεις,
αναρχικές & αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες
από την Αθήνα και τον Πειραιά

Δημοσιεύτηκε στισ

Ενημέρωση για τις παρεμβάσεις σε 3 σταθμούς Μετρό στις 24/2 (+κείμενο που μοιράζεται)

Το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018, σε συνέχεια της κοινής παρέμβασης της 27ης Ιανουαρίου στους σταθμούς του μετρό Συγγρού–Φιξ, Δάφνης και Αγίου Αντωνίου, πραγματοποιήθηκαν εκ νέου παράλληλες παρεμβάσεις στους σταθμούς Μετρό Αιγάλεω, Αγίου Δημητρίου, Δουκίσσης Πλακεντίας, στους οποίους έχουν ήδη κλείσει οι μπάρες. Περίπου 200 σύντροφοι και συντρόφισσες κρατήσαμε για μιάμιση ώρα ανοιχτές τις πύλες εισόδου-εξόδου των σταθμών, κρεμάσαμε πανό αποκλείοντας εκδοτικά μηχανήματα και εκδοτήρια και μοιράσαμε κείμενα αντιπληροφόρησης και λόγου σχετικά με το θέμα της μετακίνησης στην πόλη, της εν εξελίξει αναδιάρθρωσης και των νέων συστημάτων ελέγχου και αποκλεισμού.

Οι παρεμβάσεις έγιναν στο πλαίσιο των αυτοοργανωμένων δράσεων που πραγματοποιούνται συντονισμένα από την αρχή του έτους από Συνελεύσεις Γειτονιών, Στέκια, Καταλήψεις και Αναρχικές Ομάδες από την Αθήνα και τον Πειραιά για τις ελεύθερες μετακινήσεις ενάντια στους αποκλεισμούς στα Μ.Μ.Μ., τα συστήματα ελέγχου και επιτήρησης, τις μπάρες και το ηλεκτρονικό εισιτήριο και σε συνέχεια των επι μέρους κινήσεων στις οποίες έχουν προχωρήσεις οι κατά τόπους συλλογικότητες τα τελευταία χρόνια.

Ακολουθεί το κοινό κείμενο που μοιράστηκε σε όλους τους σταθμούς.

κοινό κείμενο ΜΜΜ

Δημοσιεύτηκε στισ

Για την κατάληψη του χώρου ΣΠΟΥΤΝΙΚ για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις & την ΤΕΡΜΙΤΑ

ΑΛΛΗΛΛΕΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ
(για την αστυνομική εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψη ΤΕΡΜΙΤΑ στον Βόλο)

Η αστυνομική εισβολή και εκκένωση της κατάληψης Τερμίτα στον Βόλο, την Πέμπτη 4/1/18, η οποία ξεκίνησε το 2011, σε παρατημένο εδώ και χρόνια κτιριακό συγκρότημα ιδιοκτησίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, η προσαγωγή 3 καταληψιών και η άμεση κατεδάφισή του με προφανή σκοπό να μην ανακαταληφθεί, αποτελεί το πιο πρόσφατο επεισόδιο στο κατασταλτικό σερί εκκενώσεων αυτοοργανωμένων καταλήψεων τα τελευταία δυόμιση χρόνια από την κυβερνώσα αριστερά του κράτους.

Έχουν προηγηθεί:
Στις 26/11 η αστυνομική εκκένωση της κατάληψης GARE στα Εξάρχεια (η οποία ανακαταλήφθηκε λίγες μέρες μετά), με τη σύλληψη και απόδοση κατηγοριών σε 4 καταληψίες.
Στις 27/5/17, η εκκένωση της στεγαστικής κατάληψης Barricada στην οδό 28ης Οκτωβρίου στη Λάρισα.
Στις 5/4/17, η εκκένωση της κατάληψη ALBATROS στο Τσινάρι Θεσσαλονίκης, η οποία είχε πραγματοποιηθεί 6 μήνες νωρίτερα από αλληλέγγυους και μετανάστες με σκοπό να καλύψει τις στεγαστικές τους ανάγκες, με τη σύλληψη 14 καταληψιών.
Στις 13/3/17, η εκκένωση της “Βίλα Ζωγράφου” και η σύλληψη 7 καταληψιών κατόπιν αιτήματος της αριστερής δημάρχου Ζωγράφου Τίνα Καφατσάκη-Βλάχου. Ένα διατηρητέο κτίριο με μεγάλο περίβολο, χρόνια παρατημένο, που ζωντάνεψε ξανά με την κατάληψη από το 2011, ένα διαφιλονικούμενο “φιλέτο” ανάμεσα σε ιδιωτικά εμπορικά συμφέροντα που ήθελαν να το κάνουν εμπορικό κέντρο και “ευαίσθητους” αριστερούς τοπικούς αρχοντίσκους που θέλουν να το μετατρέψουν σε δημοτικό ωδείο, τη στιγμή που στον χώρο της κατάληψης λειτουργούσε και αυτοδιαχειριζόμενο μουσικό στούντιο.
Την ίδια μέρα (13/3/17), η εκκένωση της κατάληψης στέγης προσφύγων/μεταναστών στην οδό Αλκιβιάδου 9 στην Αθήνα, κατόπιν αιτήματος του “Ερυθρού Σταυρού”, ο οποίος δήλωσε ότι θέλει να χρησιμοποιήσει το κτίριο για τη φιλοξενία ανήλικων προσφυγόπουλων! Οι πρόσφυγες/μετανάστες, ανάμεσά τους και 37 παιδιά, οδηγήθηκαν στη Διεύθυνση Αλλοδαπών και Κέντρο Κράτησης της Πέτρου Ράλλη, κάποιοι/ες κατέληξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι υπόλοιποι/ες αφέθηκαν στην Ομόνοια να αναζητήσουν την τύχη τους.
Επίσης, την ίδια μέρα (13/3/17), η αστυνομική εισβολή στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου με την πρόκληση φθορών στο εσωτερικό του και την αφαίρεση ποσού 600 ευρώ. Λίγη ώρα αργότερα σύντροφοι/ισσες και αλληλέγγυοι/ες απελευθέρωσαν εκ νέου τον χώρο, τον οποίο συνεχίζουν να λειτουργούν καθημερινά με κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις και λειτουργία των αυτοδιαχειριζόμενων δομών του.
Στις 17/2/17, η αστυνομική εισβολή μαζί με συνεργείο καθαρισμού του δήμου στην κατάληψη του εγκαταλειμμένου πρώην δημοτικού σχολείου “Ανοιχτό 3ο” στη Σύρο, με καταστροφή του εσωτερικού του χώρου και των υποδομών, με προφανή σκοπό να καταστεί το πεπαλαιωμένο κτίριο αντιλειτουργικό και να μην ανακαταληφθεί. Ένα ανοιχτό κοινωνικό εγχείρημα που για περισσότερα από δύο χρόνια αποτέλεσε ένα αυτοοργανωμένο κύτταρο συλλογικοποίησης, αυτομόρφωσης και αγώνα.
Τον Αύγουστο του 2016, οι εκκενώσεις των στεγαστικών καταλήψεων προσφύγων/μεταναστών στη Θεσσαλονίκη “Ορφανοτροφείο”, “Hurriya” και “Νίκης”, μετά το No Border Camp που είχε πραγματοποιηθεί στην πόλη.
Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα, ξεδιπλώνεται η τακτική στοχοποίησης των καταλήψεων με υπαγορευμένα δημοσιεύματα ονομαστικής αναφοράς εγχειρημάτων σε διάφορες πόλεις, με προφανή σκοπό να δημιουργήσουν, μαζί με τις εισαγγελικές εντολές και την ετοιμότητα των κατασταλτικών δυνάμεων, ένα κλίμα ανησυχίας, εκφοβισμού και εσωστρεφούς αναδίπλωσης των καταλήψεων και ευρύτερα των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων.
*
Η ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου του κράτους, η διαστολή και σκλήρυνση του ποινικού κώδικα, διαμορφώνει διαρκώς νέες οριοθετήσεις, για να συμπεριλαμβάνει τις εξελισσόμενες μορφές κοινωνικής αντίστασης και ανυπακοής, διαμορφώνοντας το πλαίσιο ασφυξίας, ποινικοποίησης και καταστολής τους, ειδικά όταν αυτές κινούνται αυτόνομα και ρηξικέλευθα. Με απώτερο στόχο την ειρήνευση του κοινωνικού ανταγωνισμού, την ενσωμάτωση-αφομοίωση της κοινωνικής αμφισβήτησης στα θεσμικά πλαίσια και όργανα. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται τα νομοσχέδια για το νέο σωφρονιστικό κώδικα και τον αντισυνδικαλιστικό νόμο που προωθούνται αυτό το διάστημα.
«Το κράτος έχει συνέχεια» όπως εμφατικά έχουν δηλώσει οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι, της «πρώτης φορά αριστερά» με το ακροδεξιό της δεκανίκι. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στο πλάνο καταστολής των καταλήψεων που εκπονήθηκε την άνοιξη του 2009 μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, είναι που η αριστερά του κράτους συνεχίζει απρόσκοπτα τις βίαιες εκκενώσεις καταλήψεων. Αυτό που διαφοροποιείται είναι το ιδεολογικό περίβλημα της κατασταλτικής στρατηγικής. Οι σημερινοί (αριστεροί) κρατικοί διαχειριστές επιχειρούν να χειραγωγήσουν και να κατευνάσουν τις αντιδράσεις, επικαλούμενοι σχέδια για άλλες χρήσεις των κτιρίων, «ανοιχτές» και «κοινωνικές» (παρότι αρκετά τα κατεδαφίζουν), για πλάνα που υπάρχουν από θεσμικούς φορείς (δήμους, οργανισμούς, πανεπιστήμια κ.α.) για την αξιοποίησή τους, σε σχέση με τον «ανεξέλεγκτο χαρακτήρα» και την «κλειστότητα» των καταλήψεων, τον «μικρό αριθμό των καταληψιών» και άλλα τραγελαφικά. Με παράλληλη επικέντρωση των κατασταλτικών μεθοδεύσεων στις καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών και αλληλέγγυων, για τη βίαιη μεταφορά τους σε κρατικές δομές (δηλαδή στρατόπεδα) στο όνομα της «φροντίδας» και της «τακτοποίησης» των ζητημάτων τους, σε μια περίοδο που η πρακτική και το πρόταγμα της κατάληψης διασταυρώνεται με την αλληλεγγύη στους μετανάστες.
Κάποια χρόνια νωρίτερα, τον χειμώνα του 2012-13 και το καλοκαίρι του 2013, σε ένα πογκρόμ αστυνομικών εκκενώσεων καταλήψεων στην Αθήνα, σε πόλεις του δυτικού ελλαδικού χώρου και στην Θεσσαλονίκη, η τότε δεξιά διακυβέρνηση (με τον κεντρώο εταίρο της) είχε αναπτύξει την ατζέντα της δημόσιας τάξης και ο προπαγανδιστικός της λόγος επικέντρωνε στον χαρακτηρισμό των καταλήψεων και εν γένει των αυτοοργανωμένων χώρων ως «εστιών ανομίας». Ο λόγος της δεξιάς του κράτους αρθρώνεται πάνω στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» και η καθεστωτική «επιχειρηματολογία» περί (εν δυνάμει) άλλων χρήσεων των κτιρίων εμφανίζεται συμπληρωματικά, ενώ της αριστεράς του κράτους στην αφήγηση ότι οι θεσμικοί παράγοντες υπόσχονται με «καλύτερους», «ανοιχτότερους», πιο «κοινωνικούς» όρους ό,τι ήδη γίνεται με αυτοοργανωμένους όρους.
Σε κάθε περίπτωση, ο κρατικός έλεγχος, η θεσμικότητα, η διαμεσολάβηση, η ανάθεση, οι ειδικοί, η «ιερότητα» της ατομικής ιδιοκτησίας, συνιστούν εξίσου (και αναμενόμενα) τον πυρήνα των επιλογών κάθε κρατικού διαχειριστή, ανεξαρτήτως κόμματος. Οι ανά διαστήματα τηλεοπτικές συνεντεύξεις του «ψύχραιμου» κύριου Τόσκα, υπουργού δημόσιας τάξης, είναι κατατοπιστικές ως προς αυτό, όπως και η προαναγγελία της όξυνσης της κατασταλτικής πολιτικής και των βίαιων εκκενώσεων καταλήψεων, με το πρόσχημα της «επιστροφής των κτιρίων στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους εφόσον αυτοί τα ζητήσουν».
*
Για τους λόγους αυτούς αποφασίσαμε σήμερα Δευτέρα 8/1/18 να πραγματοποιήσουμε παρέμβαση στον πολυχώρο Σπούτνικ, Κεραμεικού 46 και Μυλλέρου στο Μεταξουργείο, που διαχειρίζεται η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ (όπως το ομώνυμο περιοδικό και ετήσιο φεστιβάλ), μία ώρα πριν την ανακοινωμένη ομιλία του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου της βουλής Νίκου Βούτση, με θέμα: «το πολιτικό μας σχέδιο με προτεραιότητα την κοινωνία και τους πολίτες». Οι ιδιαίτερες ευαισθησίες (;!) της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα και στα ανθρώπινα δικαιώματα (sic), το θέμα της ομιλίας και η παρουσία του ανώτατου αυτού κυβερνητικού στελέχους κρίθηκαν ικανός συνδυασμός για να αποφασίσουμε τον αποκλεισμό της εισόδου με σκοπό τη ματαίωση της εκδήλωσης. Όπως οι κρατικές δυνάμεις εισβάλλουν στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα έτσι κι ο κόσμος του ακηδεμόνευτου αγώνα πηγαίνει σε κομματικά, κυβερνητικά και κρατικά εδάφη σε μια στοιχειώδη συλλογική απάντηση στην καταστολή.

Η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, της διαμεσολάβησης κάθε είδους διάκρισης και διαχωρισμού. Η απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση ενός τμήματος του κλεμμένου χώρου και χρόνου, μέχρι τη συνολική κοινωνική και ατομική απελευθέρωση μέσων, τρόπων, δυνατοτήτων, του ίδιου μας του εαυτού, από το κεφάλαιο, το κράτος και κάθε μορφή εξουσίας. Η συλλογικοποίηση και συνδιαμόρφωση μέσα από οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η δημιουργία ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα, χειραφετημένης καθημερινής ζωής, δημιουργικότητας, αυτομόρφωσης, νέου τύπου σχέσεων, βασισμένων στην ισοτιμία, την αμοιβαιότητα, την αλληλεγγύη. Στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας ελευθερίας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης./div><

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΝΤΟΥ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

αυτοοργανωμένα στέκια & καταλήψεις,
αναρχικές & αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες,
συντρόφισσες/οι από την αθηναϊκή μητρόπολη

Δημοσιεύτηκε στισ

Ηλεκτρονικό εισιτήριο και άλλα παραμύθια για φτωχούς…

Τον τελευταίο χρόνο αναγγέλθηκε από το κράτος η αναδιαμόρφωση της λειτουργίας των ΜΜΜ, όπου τον Νοέμβρη του 2017 θα μπει σε καθολική λειτουργία. Ένα παραμύθι που πλασάρεται εντός των πλαισίων της “επιβατικής διευκόλυνσης” και του “ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού” της μετακίνησης. Στην πραγματικότητα, όμως, έχει στηθεί πάνω σε ένα διαρκές σύστημα ελέγχου, επιτήρησης και πειθάρχησης. Κύρια αιχμή της ανασυγκρότησης αποτελεί η κατάργηση του έντυπου εισιτηρίου και η αντικατάστασή του με το νέο ηλεκτρονικό και την προσωποποιημένη κάρτα, στην οποία θα καταγράφονται οι καθημερινές μας μετακινήσεις και φυσικά όλα τα προσωπικά μας στοιχεία. Σαν να μην έφταναν αυτά, το νέο καθεστώς στις μετακινήσεις θα έχει αναπόσπαστο κομμάτι του τις κάμερες και τις μπάρες, αποκλείοντας αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα (ή αρνούνται) να πληρώσουν εισιτήριο και επιτρέποντας την είσοδο μόνο σε αυτούς που αναγκάστηκαν (ή συνειδητά επέλεξαν) να εκδώσουν την νέα ηλεκτρονική κάρτα.

Ένα σύστημα που στήθηκε σταδιακά, αφού μεσολάβησαν διάφορα αλισβερίσια με εργολάβους κρατικούς λειτουργούς και ιδιωτικές εταιρίες. Στην αναβολή της εφαρμογής του μέτρου για μεγάλο διάστημα συνέβαλε αποφασιστικά και ο κόσμος που αντιστέκεται. Βέβαια, ο υπουργός μεταφορών και υποδομών Σπιρτζής έσπευσε να δικαιολογήσει τη κωλυσιεργία, μιλώντας για “σκοτεινά συμφέροντα” και “κυκλώματα πλαστών εισιτηρίων”, αποσιωπώντας την ύπαρξη του κινήματος που συγκροτήθηκε ενάντια στα νέα μέτρα. Του κινήματος που μέσα απο τη πολυμορφία του ανέδειξε το ζήτημα και τις αφανείς πτυχές του, με πλήθος δράσεων, από κινήσεις αντιπληροφόρησης σε γειτονιές, σταθμούς, τρένα, μετρό και λεωφορεία μέχρι το μπλοκάρισμα και το σαμποτάζ του συστήματος ελέγχου και αποκελισμού των επιβατών. Σημαντική στιγμή του αγώνα: η πορεία της 1ης Απρίλη του 2017, που διέσχισε την Ερμού και συνέχισε με τον αποκλεισμό των μηχανημάτων του μετρό του Συντάγματος.

Which side are you on?
Στον αντίποδα, όμως, των ανθρώπων που αγωνίζονται, βρίσκονται οι επαγγελματίες συνδικαλιστές των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, μιας και η ταξική αλληλεγγύη γι’αυτούς είναι έννοια ανύπαρκτη. Έτσι, ενώ στις απεργίες τους καταγγέλουν τις εντατικοποιημένες συνθήκες εργασίας που προέκυψαν με το ηλεκτρονικό εισιτήριο, δεν ασκούν καμία κριτική στην γενικότερη αναδιάρθρωση που επιχειρείται, ούτε ζητούν να μην εφαρμοστούν τα νέα μέτρα. Χωρίς να κάνουν αναφορά στην κρίση ή την οργανωμένη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα τα τελευταία χρόνια, χωρίς καμία κουβέντα για την αύξηση του κόστους ζωής και το οικονομικό μας ξεζούμισμα, το φακέλωμα και τον συνεχή έλεγχο των ζωών μας. Την ίδια στιγμή, όμως, πήραν συγκεκριμένη θέση, υποστηρίζοντας αυτούς που έκοβαν κλήσεις (παίρνοντας τα αντίστοιχα ποσοστά επ’ αυτών) σε όσους δεν είχαν να πληρώσουν, λειτουργώντας ως κυνηγοί κεφαλών, κοιτάζοντας μόνο την πάρτη τους.

Ιδιωτικοποίηση προ των πυλών.
Καπιταλιστική κρίση, δε σημαίνει τίποτα άλλο από αναδιάρθρωση του κεφαλαίου, όπου οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Δηλαδή ευκαιρίες για τα αφεντικά να μας καταληστεύουν. Έτσι και στην περίπτωση των ιδιωτικοποιήσεων, όπου κρατικά έργα, υπηρεσίες και υποδομές ξεπουλιούνται. Στην περίπτωση των συγκοινωνιών και των μεταφορών τρανταχτό είναι το παράδειγμα του ΟΣΕ που χαρίστηκε έναντι 45 εκ. ευρω!! Για τα δίκτυα μετακίνησης στην πόλη ήδη έχει ξεκινήσει μεθοδευμένα και συστηματικά, αξιοποιώντας και ολοκληρώνοντας το ήδη υπάρχον σχέδιο της ένταξης των συγκοινωνιών στο υπέρ ταμείο αποκρατικοποιήσεων. Συγχρόνως τα ΜΜΕ πιστά στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, δεν χάνουν χρόνο να παπαγαλίζουν πως “για το καλό της οικονομίας και της λειτουργίας των ΜΜΜ πρέπει να υπάρξει εξορθολογισμός” και που για αυτούς δεν είναι τίποτα άλλο από την επέλαση των ιδιωτικοποίησεων. Από την πλευρά μας, κάνουμε σαφές πως οι επονομαζόμενες δημόσιες αστικές συγκοινωνίες είναι ξεκάθαρα κρατικές. Δεν δημιουργούνται για μας, δεν διατρέχονται από εμάς, δεν εξυπηρετούν κοινωνικές ανάγκες κάποιου γενικού συνόλου, αλλά αντίθετα αποκλείουν ανθρώπους, μιας και δεν αντιμετωπίζονται ως ανάγκη αλλά ως εμπόρευμα.

Έλεγχος και επιτήρηση.
Η χρήση όλο και περισσότερων τεχνολογικών εφαρμογών, για τη δημιουργία ενός πλέγματος καταγραφής, ελέγχου και καθυπόταξης, διαπερνά κάθε πτυχή της ζωή μας. Από τους δρόμους και τους εργασιακούς χώρους που γεμίζουν με κάμερες παρακολούθησης, μέχρι τις δημόσιες υπηρεσίες και πλέον τους χώρους μετακίνησης. Τα προσωπικά στοιχεία (ΑΜΚΑ, ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, φωτογραφία) φακελώνονται και οι διαδρομές καταγράφονται για να είναι στη διάθεση κάθε κρατικής αρχής. Επίσης, με την εφαρμογή των μπαρών, όποιος-α δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να συντηρεί μια κάρτα και το ηλεκτρονικό εισιτήριο θα αποκλείεται.

Η μετακίνηση ως κοινωνική ανάγκη.
Τα ΜΜΜ για τους περισσότερους/ες είναι και το μοναδικό μέσο μετακίνησης. Τα χρησιμοποιούμε στον δρόμο για την δουλειά, την εκπαίδευση, για να δούμε αγαπημένα μας πρόσωπα ή να διασκεδάσουμε. Οι μετακινήσεις αποτελούν αναγκαίο κομμάτι της ζωής, είναι αναγκαία για την μετακίνηση, γιατί πολύ απλά δεν γίνεται αλλιώς: η μητρόπολη απλά δεν “περπατιέται”. Έτσι λοιπόν κάθε αντίτιμο, κάθε χρηματοπιστωτική λογική για κάτι το οποίο χρησιμοποιούμε ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, είναι ξεκάθαρος εκβιασμός, είναι μια ακόμη μείωση εισοδήματος, μείωση που χτυπάει πρωτίστως όσους/όσες αναγκάζονται από τα αφεντικά να δουλεύουν με τον βασικό μισθό ή και χαμηλότερα και ταυτοχρόνως πρέπει να δίνουν το 10 % του μισθού τους απλά για να πηγαίνουν στη δουλειά.

Όσο για τα συγκοινωνιακά δίκτυα δεν υπάρχουν για να διευκολύνουν γενικά και αόριστα τη ζωή μας, ασχέτως αν αποτελούν κοινωνική ανάγκη σε όλα τα επίπεδα. Η καπιταλιστική ανάπτυξη επιτάσσει την δημιουργία ή τον εκσυγχρονισμό των συγκοινωνιακών δικτύων για λόγους αναπαραγωγής του κεφαλαίου: επέκταση οδικών αρτηριών και άμεση σύνδεση εμπορικών και βιομηχανικών ζωνών για τη διευκόλυνση της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, νέοι οδικοί άξονες και σταθμοί μετρό για διευκόλυνση της πρόσβασης σε τουριστικούς προορισμούς ή σε περιοχές-μελλοντικά “χρυσωρυχεία” της κατανάλωσης(π.χ Γκάζι), μετακίνηση με ταχείς και ελεγχόμενους ρυθμούς του μεγαλύτερου εμπορεύματος: της εργατικής δύναμης. Εμείς από την πλευρά μας, οι καταπιεσμένοι και καταπιεσμένες, οφείλουμε να λειτουργήσουμε με βάση τα δικά μας συμφέροντα, με βάση τις δικές μας προτεραιότητες.

Γι’ αυτό το λόγο δε τρώμε το κουτόχορτο της εθνικής ρητορείας, καθώς γνωρίζουμε καλά ότι το αφήγημα της εθνικής ανάπτυξης δεν προσβλέπει σε τίποτα άλλο απο την υπεράσπιση και προώθηση των συμφερόντων των αφεντικών.

Μα καλά και πως θα λειτουργούν χωρίς αντίτιμο;
αναρωτιούνται οι δημοσιογράφοι και μέρος του κοινωνικού συνόλου, σε διάφορους τόνους. Δύο κουβέντες πιο κάτω θα αναρωτηθούν το ίδιο για τα νοσοκομεία ή για τα φάρμακα αφού στην τελική έχουμε “καλομάθει με το τσάμπα” και πρέπει και αυτά να ιδιωτικοποιηθούν. Ταυτόχρονα, λεφτά υπάρχουν για το στρατο-αστυνομικό σύμπλεγμα, για τα F-16, για τις κλούβες, τα δακρυγόνα, την καταστολή. Λεφτά υπάρχουν και για τους τραπεζίτες, για τα κόμματα, για τις φοροαπαλλαγές των αφεντικών, για τις μίζες των εργολάβων.

Οι Ελεύθερες Μετακινήσεις, η υγεία, η στέγαση, η αξιοπρεπής διαβίωση, είναι τα απολύτως αυτονόητα. Η μαχητική διεκδίκηση αυτών των Βασικών Αναγκών, δεν είναι ένας θεσμικός αγώνας με απλωμένο το χέρι, αλλά η αναγνώριση ότι εμείς, η εργατική τάξη, παράγουμε τον πλούτο. Είναι η δική μας θέση μάχης απέναντι στον παρασιτισμό του κράτους και των αφεντικών πάνω στο σώμα της κοινωνίας. Είναι η δική μας δήλωση ότι δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους.

ΔΕΝ ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ –
ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ

Συντονισμός συλλογικοτήτων από το κέντρο
για τις ελεύθερες μετακινήσεις.
Νοέμβρης ’17.

Το κείμενο στημένο όπως μοιράζεται σε σταθμούς και δρόμους (pdf)