Ετικέτα: καταστολή

Δημοσιεύτηκε στισ

Το Κουκάκι τους έπεσε βαρύ

Από το 2017, η Kοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου (Ματρόζου 45, Παναιτωλίου 21, Αρβάλη 3) κατάφερε να συγκροτήσει ένα διαφορετικό ανταγωνιστικό παράδειγμα κοινοτικής ζωής, σε μια περιοχή του κέντρου της Αθήνας που την τελευταία δεκαετία μετατρέπεται από γειτονιά σε πρωτοκλασάτο τουριστικό θέρετρο. Μέσα από οριζόντιες διαδικασίες, με συλλογική δουλειά και πείσμα, έστησε αντι-εμπορευματικές δομές στέγασης, δημοσίου λουτρού/πλυντηρίου, διάθεσης ρούχων, χώρων εκδηλώσεων και βιβλιοθήκης, ανοιχτών στη γειτονιά και με κοινωνική απεύθυνση. Μια ζωντανή εστία αντίστασης, η Kοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου έστησε ανάχωμα ενάντια στις κατασταλτικές και οικονομικές πολιτικές του κράτους και των αφεντικών, ενάντια στον φασισμό, τον ρατσισμό, την πατριαρχία, στηρίζοντας ενεργά άλλα αγωνιζόμενα άτομα, πολιτικά εγχειρήματα, και λαϊκές συνελεύσεις [1].

Μια τόσο ενεργή κοινότητα αλληλεγγύης και ισότητας δεν θα μπορούσε παρά να μπει στο στόχαστρο του κρατικού μηχανισμού, όπως άλλωστε και τόσες άλλες καταλήψεις και πολιτικά εγχειρήματα. Οι καταλήψεις του Κουκακίου αποτέλεσαν βασικό στόχο τόσο των εκάστοτε κυβερνητικών σχεδιασμών επί σύριζα και νέας δημοκρατίας, όσο και φασιστικών επιθέσεων [2]. Απέναντι στις εκκενώσεις και την καταστολή, οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι αντιστάθηκαν υπερασπιζόμενοι/ες την κοινότητά τους, με ανακαταλήψεις των σπιτιών και δυναμικές παρεμβάσεις. Η σθεναρή τους αντίσταση έφτασε να αποτελεί κεντρικό πολιτικό ζήτημα με τα γεγονότα στις 18/12/2019, όταν έγινε αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης των τριών σπιτιών, και στις 11/1/2020, με τις θεαματικές εκκενώσεις των ανακαταλήψεων της Ματρόζου 45 και της Παναιτωλίου 21.

Οι ανακαταλήψεις ήταν μια πράξη ενάντια στο φόβο που μας επιβάλει η κρατική καταστολή … μια λογική απάντηση στον παραλογισμό ενός οικονομικού συστήματος που διατηρεί με τη βία ανθρώπους σε σκατότρυπες, δρόμους και στρατόπεδα συγκέντρωσης, την ίδια ώρα που υπάρχουν χιλιάδες άδεια και παρατημένα κτήρια [3]. Με τη δυναμική τους αντίσταση, οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που υπερασπίστηκαν τα σπίτια ενάντια στις δυνάμεις καταστολής έδωσαν μια ελάχιστη απάντηση στη βία που δέχονται όλες οι καταλήψεις και ο κόσμος του αγώνα με εκκενώσεις, συλλήψεις, τρομοκρατία και φόβο. Με τη συλλογική τους αντίσταση, έδωσαν μια συμβολική απάντηση στην επίθεση κράτους και κεφαλαίου στην εργασία, την περίθαλψη, την παιδεία και τη στέγαση, στη νεοφιλελεύθερη λεηλασία του φυσικού πλούτου και την νεκροπολιτική διαχείριση ζωών. Μια συμβολική απάντηση στη διάχυτη βία που σπέρνουν καθημερινά το κράτος και οι δυνάμεις του στις πόλεις, τις τοπικές κοινωνίες, και τα σύνορα, από τη Μόρια, την Πέτρου Ράλλη και τον Κορυδαλλό, μέχρι τις Σκουριές, τα Άγραφα και το Αιγαίο.

Το μίσος με το οποίο χτυπήθηκαν οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της Kοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου, αλλά και οι κάτοικοι και σύντροφοι/ισσες που στάθηκαν αλληλέγγυοι, δεν μας εκπλήσσει. Το κράτος γνωρίζει καλά ότι οι συλλογικές αντιστάσεις και η αλληλεγγύη πρέπει να χτυπηθούν αμείλικτα ώστε να μην αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση για όσους είναι εν δυνάμει αμφισβητίες, για όσες αρνούνται την εξατομίκευση και τον άγριο ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς, για όσες αντιστέκονται για να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους. Αυτό που αδυνατούν όμως να καταλάβουν είναι ότι οι συντροφικές σχέσεις, οι ιδέες, οι αγώνες και οι συλλογικές αντιστάσεις δεν κλείνονται σε ντουβάρια και δεν εκκενώνονται.

Εμείς θα είμαστε αλληλέγγυες/οι στα συντρόφια μας, σε κάθε κοινωνικό αγώνα που ξεδιπλώνεται μαζί με όσους/όσες/όσα αντιστέκονται. Γιατί ο αγώνας δεν είναι ούτε νόμιμος ούτε παράνομος, είναι δίκαιος.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ (ΑΝΑ)ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ – ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΕ ΒΙΛΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΑ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

[1] Για το ιστορικό και τη δράση της Κοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου https://athens.indymedia.org/post/1602457/ και https://athens.indymedia.org/author/Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου/

[2] Εκκενώσεις στις 12/3/2018, 18/12/2019 και 11/1/2020, και φασιστικές επιθέσεις στις 26/02/2018 και 14/03/2018.

[3] Κείμενο ανακατάληψης Ματρόζου 45 και Παναιτωλίου 21 στις 11/1/2020 https://athens.indymedia.org/post/1602470/

Δημοσιεύτηκε στισ

Ασφαλής στην τοποθεσία Αθήνα

“Ανομία, μπαχαλάκηδες, γνωστοί-άγνωστοι, νύχτα βίας στα Εξάρχεια, φυτώριο τρομοκρατών, βιτρίνα για μπάχαλα η αλληλεγγύη, βάνδαλοι, εγκληματίες, από τύχη δεν θρηνύσαμε θύματα, σκουπίδια και σκόνη, … ”

Ένας οχετός λάσπης και παραπληροφόρησης εξαπολύεται από ένα συνοθύλευμα μπάτσων, πολιτικών και τηλεχαφιέδων απέναντι στον κόσμο του κινήματος, αλλά και απέναντι σε όλους εκείνους που η δική τους φωνή δεν ακούγεται για να αντιταχθούν στα ψέματα.

Λοιπόν ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και εμείς.

Οι αλλόκοτοι, οι παράξενες, τα κατατρεγμένα, οι φοιτητές, οι άνεργες, οι κακοπληρωμένοι εργάτες, οι μετανάστριες, οι ανέστιοι, όσοι και όσες είναι φύσει και θέσει αρνητές και πολέμιοι αυτού του σάπιου συστήματος.

Η κατάληψη Δερβενίων 56 φιλοξενεί όλους αυτούς και αυτές και φιλοδοξεί να χωρέσει ακόμα περισσότερα από αυτά που δεν χωράνε σε αυτόν τον κόσμο.

Η κατάληψη Δερβενίων 56 ξεκίνησε ως δομή συντονισμού δράσεων αλληλεγγύης σε μετανάστες το 2015. Κλείνοντας έναν κύκλο, συνεχίζει από το 2017 τη λειτουργία της ως κοινωνικός και πολιτικός χώρος με απεύθυνση προς ντόπιους και μετανάστες, όπου εκτός από εκδηλώσεις και συνελεύσεις συλλογικοτήτων λειτουργούν επίσης δομές πολύγλωσσης βιβλιοθήκης και μαθημάτων. Στην πολιτική και διαχειριστική συνέλευση της κατάληψης συμμετέχουν σύντροφοι και συντρόφισσες, πολιτικές ομάδες και συλλογικότητες αδιαμεσολάβητα, αντιιεραρχικά, και φυσικά χωρίς κανένα υλικό όφελος.

Να σας πούμε και ποιοί είναι αυτοί;

Είναι εκείνοι που θέλοντας να πάρουν την σκυτάλη της διακυβέρνησης, υποσχέθηκαν από τη μία στα αφεντικά τους και από την άλλη στα κοπάδια τους, ησυχία-τάξη-ασφάλεια με κάθε κόστος και κάθε μέσο. Σε αυτούς τους 4 μήνες επιχειρείται η εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης με εκκενώσεις πολιτικών χώρων, εκτοπισμό εκατοντάδων μεταναστών σε απομονωμένα σημεία μακριά από τις κοινότητές τους ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τραμπουκισμούς στους δρόμους, σεξουαλικές παρενοχλήσεις και ομοφοβικές επιθέσεις από τα όργανα της τάξης, εικονικούς βιασμούς, παρακολουθήσεις φυσικές και ηλεκτρονικές, ξυλοδαρμούς, προφυλακίσεις, απαγωγές, εισβολές στα πανεπιστήμια, μπούκες σε σπίτια, επικυρήξεις και τελεσίγραφα. Και όλα αυτά παίρνοντας την σκυτάλη μετά από 5 χρόνια από μία κυβέρνηση, η οποία ακολουθώντας την ευρωπαϊκή πολιτική καταστολής και αφομοίωσης και εκείνη μέσα από μία σειρά αστυνομικών επιχειρήσεων, συνέβαλε τόσο στην απόκτηση επιχειρησιακής εμπειρίας, όσο και στην καλύτερη εικόνα και ανάγνωση του «εσωτερικού εχθρού».

Είναι τα διαφορετικά πρόσωπα του κράτους, τα ζόμπι της εξουσίας, οι μιζαδόροι, εκείνοι που έχουν διορίσει όλα τα ξαδέρφια τους, το πελατειακό κράτος, οι ρουφιάνοι, οι μαυραγορίτες, οι φασίστες, εκείνοι που νομιμοποιούν το μαύρο χρήμα, που μιλάνε για λαθροέποικους αλλα κάνουν τεμενάδες σε κάθε πλούσιο κατακάθι που αφήνει κεφάλαιο για να πάρει golden visa. Αυτοί που γεννούν και συντηρούν πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα που πέφτουν σαν πέλεκυς στα κατώτερα στρώματα, που πετούν οικογένειες στον δρόμο. Αυτοί που ποινικοποιούν τις απεργίες και φακελώνουν σωματεία, χρωματίζουν ως “πράσινη” μια ανάπτυξη βασισμένη στην απεριόριστη παραγωγή και μεταπώληση ενέργειας, τη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης, συμπληρώνοντας το κάδρο του καθεστώτος.

Είναι οι τρομοκράτες της κοινωνίας και οι ληστές του μόχθου μας!

Στόχος τους είναι να δημιουργήσουν κλίμα πόλωσης, μέσω της στρατηγικής της έντασης, για να καταφέρουν την αποδυνάμωση και την ισοπέδωση κάθε διαφορετικής φωνής, κάθε απεργού, άνεργου, φοιτήτριας, καθενός που μπορεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους, καθεμιάς που δεν χωράει στο “πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια- ανάπτυξη” με σκοπό την άγρια εκμετάλλευση των από τα κάτω και την ανεμπόδιστη επέλαση της κερδοφορίας.

Χτυπάνε λοιπόν όλους αυτούς, ώστε να αποτελέσουν το παράδειγμα για όσους είναι εν δυνάμει αμφισβητίες, όσες αρνούνται την εξατομίκευση, τον άγριο ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς, όσες δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια, στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ αγκαλιά, όσους δεν “κάνουν απλά την δουλίτσα τους”, όσες παλεύουν για να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους.

Απέναντι σε αυτή τη γενικευμένη επίθεση, εμείς θα είμαστε κομμάτι όσων βρεθούν στον δρόμο, σε κάθε κοινωνικό αγώνα που ξεδιπλώνεται μαζί με όσα αντιστέκονται, αλληλέγγυοι με όσους χτυπιούνται από το σύστημα αυτό. Τι και αν δεχόμαστε χτυπήματα, τι και αν χάσουμε κάποιους από τους χώρους μας, οι αγώνες μας δεν περιορίζονται στα ντουβάρια. Είναι οι απεργίες, οι διαδηλώσεις, οι επιθέσεις, η αλληλεγγύη και οι συντροφικές σχέσεις, οι συλλογικές αντιστάσεις στη γειτονιά, οι μοριακές αρνήσεις στη δουλειά. Όλα αυτά που θα αλλάξουν ριζικά την κοινωνία. Πάρτε το χαμπάρι, οι πλατείες, οι δρόμοι, τα βουνά και τα φαράγγια δεν είναι δικά σας και γι’αυτό χρειάζεστε τόσα όπλα, τόσους μπάτσους, τόσα χημικά, τόσα μέσα για να τα κρατήσετε. Όλα είναι δικά μας και δικά μας θα μείνουν.

Πόλεμος σε κράτος και κεφάλαιο.

Αλληλεγγύη στις (ΑΝΑ)καταλήψεις.

10, 100, 1000άδες εξεγέρσεις.

Πολιτική – διαχειριστική συνέλευση κατάληψης Δερβενίων 56

28.11.2019

Ασφαλής_στην_τοποθεσία_Αθήνα.pdf

Δημοσιεύτηκε στισ

Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες – Πορεία 2 Νοεμβρίου, πλατεία Βικτωρίας, 12μμ

Σχεδόν δύο μήνες μετά την πρώτη κατασταλτική επιχείρηση στα Εξάρχεια, το δόγμα «τάξη-ασφάλεια-καταστολή» παραμένει σε πλήρη ισχύ, με τους μετανάστες και τους κατειλημμένους χώρους να παραμένουν στο στόχαστρο του κράτους. Ορδές από μπάτσους όλων των ειδών έχουν στρατοπεδεύσει στην περιοχή, παρενοχλώντας σε καθημερινή βάση περαστικούς, κατοίκους και αγωνιστές/στριες. Ταυτόχρονα συνεχίζονται οι εκκενώσεις μεταναστευτικών καταλήψεων, καθώς υπήρξαν κατασταλτικές επιχειρήσεις σε δύο ακόμα καταλήψεις στην οδό Αχαρνών, στο πρώην 5ο λύκειο Αθηνών αλλά και επί της οδού Σπύρου Τρικούπη 57 στα Εξάρχεια. Στους χώρους αυτούς διέμεναν και μικρά παιδιά που είχαν αρχίσει να πηγαίνουν στα σχολεία των αντίστοιχων περιοχών. Όσοι από αυτούς τους ανθρώπους ήταν «παράνομοι» μεταφέρθηκαν στην Αμυγδαλέζα με σκοπό την δρομολόγηση της απέλασης τους, ενώ οι υπόλοιποι μοιράστηκαν σε διάφορα κέντρα κράτησης όπως αυτό της Κορίνθου. Ειδικότερα τα κέντρα κράτησης στην Μόρια της Λέσβου και στο Βαθύ της Σάμου αποτελούν παραδείγματα για την κόλαση που βιώνουν καθημερινά οι μετανάστες. Στις 24/9 μικρό παιδί βρέθηκε νεκρό στο κολαστήριο της Μόριας, καθώς ένα φορτηγό πέρασε πάνω από χαρτόκουτο στο οποίο κοιμόταν χωρίς να γίνει αντιληπτό. Λίγες μέρες μετά, βραχυκύκλωμα σε κοντέινερ προκάλεσε τον θάνατο μιας μητέρας και του μικρού παιδιού της, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει εξέγερση μεγάλης έκτασης η οποία και κατεστάλη από τους μπάτσους, ενώ ο γνωστός μιντιακός βόθρος κατηγόρησε τους μετανάστες ως υπαίτιους για την φωτιά. Στις 14/10 οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης στο Βαθύ οδήγησαν σε επεισόδια μεταξύ μεταναστών. Οι συνθήκες στα κέντρα κράτησης μας υποδεικνύουν τι εννοεί το κράτος όταν μιλάει για δόγμα «άμυνας και ασφάλειας». Άλλωστε χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Βορίδη, ότι «αυτοί είναι παράνομοι μετανάστες και δεν δικαιούνται ανθρωπιστικής βοήθειας». Δεν θα πρέπει να μας προκαλεί βέβαια απορία το γεγονός πως οι επαγγελματίες ανθρωπιστές των ΜΚΟ δεν βρίσκουν να πουν ούτε μία κουβέντα για την ύπαρξη των στρατοπέδων συγκέντρωσης της δημοκρατίας, αφού απολαμβάνουν τις ιδιαίτερα υψηλές αποδοχές τους παρασιτώντας εις βάρος των μεταναστών.

Η καθημερινότητα για τους μετανάστες γίνεται όλο και πιο δύσκολη ακόμα και για αυτούς που βρίσκονται εκτός κέντρων κράτησης. Με την αφαίρεση του δικαιώματος απόκτησης ΑΜΚΑ αλλά και τους καθημερινούς ελέγχους από πάνοπλους μπάτσους της ΔΙ.ΑΣ και της ΟΠΚΕ, οι μετανάστες μετατρέπονται ουσιαστικά σε φαντάσματα χωρίς δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση και υγεία, μακρυά από κάθε ενδεχόμενο ασφάλισης με μόνη – καμιά φορά – διέξοδο την παρανομία. Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, έχουν να αντιμετωπίσουν την πάντα «ζεστή ελληνική φιλοξενία» που αποτυπώνεται περίτρανα σε διάφορα σημεία της χώρας τον τελευταίο καιρό, όπως στο χωριό Βρασνά στην περιοχή της Βόλβης όπου εξαγριωμένος όχλος αντέδρασε στην εγκατάσταση μεταναστών στην περιοχή, το πετροβόλημα πλοίου που διέσωζε μετανάστες σε λιμάνι της Λέσβου από ντόπιους, οι αντιδράσεις  Δήμου και κατοίκων να εγκατασταθούν ανήλικα προσφυγόπουλα στην Πεντέλη, κα.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν αποτελούν «αναγκαίο κακό». Είναι οι φυλακές του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, το δεύτερο μέτωπο των πολεμικών συράξεων που διεξάγονται σε όλο τον πλανήτη. Οι μετανάστες αποτελούν το πλεονάζον ή φτηνό εργατικό δυναμικό, το τόσο απαραίτητο για τους σκοπούς του κράτους και του κεφαλαίου. Για εμάς δεν είναι «σκουπίδια» χωρίς όνομα και ταυτότητα αλλά καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενες, αδέλφια στον ταξικό/κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται.

ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/-ΣΤΡΙΩΝ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Πορεία 2 Νοεμβρίου, πλατεία Βικτωρίας, 12μμ