Κυριάκος Ξυμητήρης για πάντα παρών – Δύναμη και λευτεριά στα προφυλακισμένα συντρόφια
Στις 31 του Οκτώβρη ο αναρχικός σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης φεύγει από τη ζωή μαχόμενος, πολεμώντας μέχρι τέλους το σάπιο κόσμο της εξουσίας, μένοντας έτσι για πάντα ανυποχώρητα δοσμένος στον αγώνα για την ελευθερία. Απο την έκρηξη που σημειώνεται στο διαμέρισμα των Αμπελοκήπων τραυματίζεται βαριά η αναρχική συντρόφισσα Μαριάννα Μ. Τις επόμενες ημέρες ξεκινάει ένα αστυνομικό και μιντιακό κυνήγι μαγισσών με αποτέλεσμα τις συλλήψεις και προφυλακίσεις της αναρχικής συντρόφισσας Δήμητρας Ζ. και του συντρόφου Δημήτρη Π. για την ίδια υπόθεση, με βάση μόνο συντροφικές και φιλικές σχέσεις. Μετά απο ολιγοήμερη κράτησή της στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου και περνάει την ανακριτική διαδικασία, η συντρόφισσα Μαριάννα μεταφέρεται εσπευσμένα στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Εκεί καλείται να συνεχίσει τη νοσηλεία της, κάτω από αντίξοες συνθήκες, εφόσον οι συγκεκριμένες φυλακές δεν διαθέτουν νοσοκομείο. Πάνω από τρεις εβδομάδες μετά το συμβάν, στο παζλ της εκδικητικότητας του κράτους και της δικαστικής εξουσίας έρχεται να προστεθεί και η προφυλάκιση του συντρόφου Ν. Ρωμανού, με την κατηγορία της εύρεσης αποτυπωμάτων σε κινητό αντικείμενο (πλαστική σακούλα..) στο διαμέρισμα όπου έλαβε χώρα η έκρηξη.
Όπως ήταν αναμενόμενο, από τις πρώτες κιόλας ώρες τίθεται σε πλήρη ισχύ ένα κύμα καταστολής και κατασυκοφάντησης των συντρόφων/ισσών μας, του αναρχικού χώρου και του κινήματος αλληλεγγύης γενικότερα. Υπουργοί, κρατικές υπηρεσίες, ΜΜΕ, μέχρι και τυχάρπαστοι εμπειρογνόμωνες των καναλιών, προσπαθούν δήθεν να ερμηνεύσουν το συμβάν, να απομονώσουν τα συντρόφια μας και να αποπολιτικοποιήσουν τη δράση τους. Θρασύτατοι δημοσιογραφίσκοι προσπάθησαν με τα εμετικά τους ρεπορτάζ να τροφοδοτήσουν με λεπτομέρειες το αιμοδιψές κοινό τους. Και φυσικά πως να λείψει η προσωποποίηση της αλαζονείας και της γραφικής κυνικότητας της εξουσίας συμπυκνωμένη στο πρόσωπο του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος τόλμησε και αναφέθηκε στις παράπλευρες απώλειες της έκρηξης, αναφερόμενος στα τσιμέντα της πολυκατοικίας.
Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν ρουφιάνο του καθεστώτος να μιλήσει για τα συντρόφια μας. Δεν θα αφήσουμε την κρατική προπαγάνδα, να γράψει τις δικές της σελίδες ύβρεων πάνω στα κορμιά του νεκρού συντρόφου και της τραυματισμένης συντρόφισσάς μας. Στεκόμαστε ολόψυχα δίπλα στη συντρόφισσα Μαριάννα Μ. η οποία βιώνει την πολιτική και προσωπική απώλεια του συντρόφου Κυριάκου στον υπερθετικό βαθμό. Ο λόγος για τα συντρόφια μας ανήκει σε όσους και όσες που πορεύτηκαν μαζί τους σε όλες τις μορφές και εκφάνσεις του αγώνα. Σε αυτούς και αυτές που μοιράστηκαν μαζί νίκες και ήττες, λύπες και χαρές, που αγωνιστήκανε και συνεχίζουν να αγωνίζονται για έναν κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης. Ακόμα, σε αυτούς και αυτές που έτυχε να μη συναντηθούν ποτέ μαζί τους αλλα μοιράζονταν το ίδιο πάθος για ελευθερία, για το οποίο ο σύντροφος Κυριάκος έδωσε τη ζωή του.
Τον Κυριάκο τον γνωρίσαμε στα αμφιθέατρα των συνελεύσεων, πορευτήκαμε μαζί στον δρόμο, κάτσαμε κάποιο βράδυ ως αργά μαζί σε κάποιο σκαλοπάτι, σταθήκαμε μαζί πίσω από τα ίδια οδοφράγματα και συγκρουστήκαμε μαζί με τον κόσμο της εξουσίας. Ζυμωθήκαμε πολιτικά άλλοτε σε εύκολες και άλλοτε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Ηταν ένας σύντροφος που τον ζήσαμε σε διάφορες εκφάνσεις του αγώνα, πάντα με την ίδια φλόγα και την ίδια όρεξη μέσα του. Πρόθυμος να μοιραστεί την αισιοδοξία του για τη ζωή και την επαναστατική υπόθεση, πάντα με γνώμονα το πως θα προχωρήσουν τα πράγματα.
Όσο υπάρχει εκμετάλλευση και καταπίεση, όσο η βία του κράτους και του κεφαλαίου θα εντείνεται, τόσο θα οξύνεται και η αντίσταση από την άλλη πλευρά, απο τη δική μας πλευρά, αυτή των καταπιεσμένων. Η κοινωνική αντιβία, η οποία αμφισβητεί έμπρακτα το μονοπώλιο της βίας της εξουσίας έξω από τα όρια που θέτει η αστική νομιμότητα, εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και μέσα ανάλογα με την εποχή και τη θέση των κινημάτων. Η επιλογή του ένοπλου αγώνα, φέρει μαζί της μεγάλο και ιδιαίτερο βάρος, δέσμευση και ευθύνη. Δεν είναι ξεκομμένη, αλλά αποτελεί μία απο τις επιλογές του πολύμορφου αγώνα στα χέρια των καταπιεζόμενων, έχοντας θέση στη μακρά ιστορική παράδοση των κινημάτων, στα πλαίσια του κοινωνικού και ταξικού πολέμου.
Στεκόμαστε αδιαπραγμάτευτα και με όλες μας τις δυνάμεις στο πλευρό της συντρόφισσας Μαριάννας Μ. και των υπόλοιπων συντρόφων/ισσών που συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν για την υπόθεση της έκρηξης στο διαμέρισμα των Αμπελοκήπων, με την οποία αρνούνται κάθε σχέση. Απέναντι στις κρατικές και δικαστικές μεθοδεύσεις, απέναντι στην ιδεολογική και κατασταλτική εκστρατεία του κράτους και των λακέδων του, να υψώσουμε οδοφράγματα αλληλεγγύης στα αιχμάλωτα συντρόφια αλλά και μνήμης για τον νεκρό αναρχικό σύντροφο Κυριάκο Ξυμητήρη. Οι νεκροί μας δεν είναι και δε θα γίνουν ποτέ απρόσωπα στατιστικά, αλλα έμπνευση αγώνα, η φλόγα στις καρδιές μας για τις μάχες που θα δώσουμε στο μέλλον. Γιατί όσοι δώσανε τη ζωή τους για την κοινωνική απελευθέρωση, γράφουνε με κεφαλαία γράμματα τα πιο μεγαλειώδη κεφάλαια της επαναστατικής ιστορίας. Ο καλύτερος τρόπος να εκφράσουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στα φυλακισμένα και διωκόμενα συντρόφια, καθώς και να τιμήσουμε τη μνήμη του νεκρού συντρόφου μας, είναι η συνέχιση του αγώνα.
“Στο κάτω-κάτω όλοι πεθαίνουν. Το ζήτημα είναι το πως πεθαίνεις και ακόμα περισσότερο το πως έζησες. Όσο για μένα αυτό είναι ξεκάθαρο: πολεμώντας σαν άνθρωπος τα γουρούνια για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας. Ένας επαναστάτης στη μάχη, μ’ όλη του την αγάπη για τη ζωή και όλη του την περιφρόνηση για το θάνατο…”
Holger Klaus Meins (26/10/1941 – 9/11/1974) – RAF
από το τελευταίο του γράμμα στο δικηγόρο του λίγο πριν πεθάνει
ΚΑΘΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, ΣΤΙΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ, ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΜΑΣ
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Μ. ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ Ζ., ΔΗΜΗΤΡΗ Π. ΚΑΙ ΝΙΚΟ Ρ. ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ
ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΜΜΕ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΑΠΑΝΤΗΣΗ στις διώξεις Αντιφασιστ(ρι)ών για την υπόθεση της Βουδαπέστης
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΑΠΑΝΤΗΣΗ στις διώξεις Αντιφασιστ(ρι)ών για την υπόθεση της Βουδαπέστης / ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ Υπεράσπισης του Μαχητικού Αντιφασισμού – Παρασκευή 24 Μαΐου 19:00 πρεσβεία Ουγγαρίας, Β. Κωνσταντίνου 38 Αθήνα
Κάθε χρόνο από το 1997 και έπειτα στις 11 Φλεβάρη συρρέουν μαζικά στην Βουδαπέστη πλήθος ακροδεξιών και νεοναζί ομάδων στα πλαίσια των δημόσιων εκδηλώσεων που λαμβάνουν χώρα με αφορμή την απόπειρα διαφυγής των πολιορκημένων ναζιστικών στρατευμάτων των SS και της Wermacht μαζί με τους ντόπιους συνεργάτες τους από την Βουδαπέστη το 1945, λίγο πριν την απελευθέρωση της πόλης από τις δυνάμεις του κόκκινου στρατού. Η συγκεκριμένη ημέρα αποτελεί σημείο αναφοράς και συνάντησης της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς και λαμβάνει χώρα υπό την πλήρη ανοχή του ουγγρικού κράτους, μιας και η συγκεκριμένη ημερομηνία παρουσιάζεται ως ημέρα ιστορικής μνήμης από τους απολογητές και νοσταλγούς των ναζί.
Στις 11 Φεβρουαρίου 2023, η ουγγρική αστυνομία προβαίνει σε 6 προσαγωγές, με την Ιταλίδα συντρόφισσα Ιλάρια και τον Γερμανό σύντροφο Τόμπιας να βρίσκονται έκτοτε σε ουγγρικές φυλακές, κατηγορούμενοι για επίθεση σε Νεοναζί κατά την διάρκεια των δημόσιων ακροδεξιών εκδηλώσεων στην Βουδαπέστη με αφορμή την λεγόμενη ημέρα τιμής. Πιο συγκεκριμένα η Ιλάρια κατηγορείται για συμμετοχή σε δυο επιθέσεις εναντίον Ναζί, με την επιβαρυντική περίσταση του «κίνδυνου για τη ζωή του θύματος», ενώ επίσης κατηγορείται ότι, χωρίς η ίδια να συμμετέχει, γνώριζε για την ύπαρξη μιας διεθνούς εγκληματικής ένωσης που οργάνωσε τις συγκεκριμένες επιθέσεις. Ενώ ο Γερμανός σύντροφος και μια ακόμα Γερμανίδα συντρόφισσα κατηγορούνται για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.
Οι συνθήκες κράτησης στις ουγγρικές φυλακές είναι πραγματικά σκληρές και απάνθρωπες δημιουργώντας ένα περιβάλλον πνευματικής και βιολογικής εξόντωσης με αισθητηριακή απομόνωση και σημαντικούς περιορισμούς στην επικοινωνία και τον προαυλισμό, με άθλιες συνθήκες υγιεινής καθώς και διαρκείς μεταγωγές. Και στην «πολιτισμένη» Δύση όμως τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά αφού τόσο το Ιταλικό όσο και το Γερμανικό κράτος επιδίδονται σε ένα ανελέητο κυνήγι αντιφασιστ(ρι)ών. Πιο ειδικά το Γερμανικό κράτος κρατάει όμηρη την συντρόφισσα Λίνα για περισσότερα από 4 χρόνια κατηγορώντας την για περισσότερες από 7 στοχευμένες αντιφασιστικές ενέργειες φτάνοντας στο σημείο να επικηρύσσει αντιφασίστ(ρι)ες συντρόφους εξωθώντας τους σε καθεστώς φυγοδικίας. Ενώ στην Ιταλία οι συνθήκες κράτησης αγωνιστών αποτελούν βασανιστήριο και οδηγούν στον αργό θάνατο.
Στις 29 Γενάρη του 2024 λαμβάνει χώρα η πρώτη ακροαματική διαδικασία της δίκης, όπου η εισαγγελία προτείνει για την Ιταλίδα συντρόφισσα ποινή 11 χρόνων, ενώ για τους άλλους δύο συντρόφους προτείνει ποινή 3 ετών και 6 μηνών. Απέναντι στην εισαγγελική πρόταση ,η Ιταλίδα και η Γερμανίδα συντρόφισσα δηλώνουν αθώες. Ο Γερμανός σύντροφος αποδέχεται τη συμμετοχή του και καταδικάζεται σε ποινή 3 ετών από τον δικαστή, όμως η εισαγγελία ασκεί έφεση, που θα λάβει χώρα τον Οκτώβριο, ζητώντας να καταδικαστεί σε 3 έτη και 6 μήνες.
Πέραν όμως από την ήδη εκτυλισσόμενη δίκη των τριών συντρόφων, το ουγγρικό κράτος προχωρά στην έκδοση ΕΕΣ (Ευρωπαϊκών Ενταλμάτων Σύλληψης) σχετικά με την συγκεκριμένη υπόθεση σε δεκατέσσερα άτομα ιταλικής, γερμανικής, αλβανικής και συριακής υπηκοότητας.
Μέχρι στιγμής έχουν πραγματοποιηθεί τρεις συλλήψεις σε Ιταλία, Γερμανία και Φιλανδία με βάση τα ΕΕΣ. Πιο συγκεκριμένα στις 21 Νοεμβρίου συλλαμβάνεται στο Μιλάνο ο σύντροφος Gabriele, ο οποίος βρίσκεται σε κάτοικόν περιορισμό αναμένοντας την απόφαση της εισαγγελίας, η οποία τελικά αποφάσισε να μην εγκρίνει την έκδοσή του στην Ουγγαρία με αποτέλεσμα ο σύντροφος να απελευθερωθεί από τους περιοριστικούς όρους. Στις 12 Δεκεμβρίου συλλαμβάνεται στην Γερμανία η συντρόφισσα Μάγια, η οποία περιμένει την απόφαση για την έκδοσή της. Ενώ ένας ακόμα σύντροφος με αλβανικό διαβατήριο συλλαμβάνεται στη Φινλανδία στις 2 Φεβρουάριου του 2024 και με τη σειρά του παραμένει σε κατ’ οίκον περιορισμό εως την πιθανή μεταφορά του στις ουγγρικές φυλακές. ‘Όλοι οι υπόλοιποι σύντροφοι και συντρόφισσες από τότε βρίσκονται σε καθεστώς φυγοδικίας.
Η συγκεκριμένη υπόθεση έρχεται να αναδείξει με τον πλέον εμφατικό τρόπο μια σειρά τάσεων που τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να αναδύονται στην διεθνή συγκυρία. Πιο συγκεκριμένα από την μια τα κράτη θωρακίζονται, αναβαθμίζοντας διαρκώς το ιδεολογικό και κατασταλτικό τους οπλοστάσιο ( στρατιωτικά, νομικά, τεχνολογικά ) απέναντι στις επαπειλούμενες κοινωνικές εκρήξεις διευρύνοντας τον πληθυσμό και τις κοινωνικές ομάδες που συγκαταλέγονται στον «εσωτερικό εχθρό». Ενώ την ίδια στιγμή μέσα από την εντεινόμενη καπιταλιστική κρίση και την όξυνση των γεωπολιτικών ανταγωνισμών που οδηγούν σε παγκόσμια ανάφλεξη αναδύονται ακροδεξιά μορφώματα στην Ευρώπη, και όχι μόνο, που αυξάνουν την κοινωνική τους επιρροή. Μορφώματα και τάσεις με αντιδραστικά, συνωμοσιολογικά, δημαγωγικά και λαϊκίστικα εύπεπτα αφηγήματα που εμφανίζονται ως «σωσίβια σωτηρίας» για την ανάκτηση της καπιταλιστικής σταθερότητας. Μιας καπιταλιστικής σταθερότητας που επιχειρεί να εδραιωθεί πάνω σε πνιγμένα κορμιά μεταναστ(ρι)ών και φτωχοποίηση της κοινωνικής πλειοψηφίας. Κοινωνίες που προετοιμάζονται από τα κράτη ώστε να εμπλακούν όλο και περισσότερο στις νέες ιμπεριαλιστικές πολεμικές συρράξεις που θα οδηγήσουν σε νέες σφαγές και μυριάδες νεκρών της τάξης μας.
Οι διώξεις με απίστευτο μένος εναντίον των αντιφασιστ(ρι)ών συντρόφων/ισων αποτελούν επιθέσεις σε ολόκληρη την αγωνιζόμενη κοινωνία. Εξαιτίας της βαθιάς διεθνιστικής και αντικαπιταλιστικής του φύσης τα κράτη αντιλαμβάνονται τον μαχητικό αντιφασισμό ως φορέα ταξικής συσπείρωσης μερίδας των καταπιεσμένων με προοπτικές γενίκευσης της αντίστασης απέναντι στο κράτος , το κεφάλαιο και πιο ειδικά απέναντι στις πιο αντιδραστικές και σκοτεινές όψεις των καθεστώτων και των υποστηρικτών της βαρβαρότητας.
Στις 25 Μάη έχει οριστεί η επόμενη δικάσιμος για τους διωκόμενους / ες αντιφασίστ (ρι) ες. Απέναντι σε αυτή την συνθήκη εμείς διαλέγουμε να σταθούμε αλληλέγγυα και αγωνιστικά δίπλα σε όλους τους διωκόμενους συντρόφους και τις διωκόμενες συντρόφισσες. Να αγωνιστούμε για το μπλοκάρισμα των Ευρωπαϊκών Ενταλμάτων Σύλληψης και για την απελευθέρωση όλων των φυλακισμένων συντρόφων και συντροφισσών. Απέναντι στην μαύρη αντιδραστικότητα στην οποία έχει στραφεί το χρεοκοπημένο κρατικό καπιταλιστικό σύστημα να υπερασπιστούμε τον μαχητικό αντιφασισμό και να υψώσουμε τις διεθνιστικές μας αντιστάσεις ώστε να κερδίσουν το πάθος για λευτεριά και οι αγώνες μας.
Στηρίζουμε υλικά , ηθικά και πολιτικά όσους και όσες συνεχίζουν να πολεμάνε το τέρας του φασισμού , στέλνοντας σινιάλο αλληλεγγύης στους καταζητούμενους συντρόφους/ισες, αναγνωρίζοντας τις επιθέσεις εναντίον φασιστών στη Βουδαπέστη ως γεγονός μείζονος σημασίας για την ανάπτυξη του μαχητικού αντιφασιστικού κινήματος στις μέρες μας.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ /ΟΛΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ/ ΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤ(ΡΙ)ΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ 2 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ Χ.Α (ΔΙΚΗ 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ)
Αντιφασίστ(ρι)ες από το κέντρο και τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά
Ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα | ανάρτηση πανό | στήριξη των κινητοποιήσεων
Ανάρτηση πανό σε διάφορες περιοχές του κέντρου της Αθήνας – στήριξη των κινητοποιήσεων ενάντια στον νέο ποινικό κώδικα
Το προσεχές χρονικό διάστημα κατατίθεται στη Βουλή προς ψήφιση ο νέος ποινικός κώδικας. Μέσα από ένα σύνολο αναθεωρήσεων παλιότερων διατάξεων αλλά και με την προσθήκη αρκετών νέων, επιχειρείται μια περαιτέρω ποινική θωράκιση αλλά και οικονομική μας αφαίμαξη, με αυστηροποίηση των ποινών, μερική έκτιση αυτών ασχέτως του ύψους τους, διόγκωση δικαστικών εξόδων, αύξηση εγγυήσεων, επιβολή υπέρογκων χρηματικών προστίμων, ηλεκτρονική παρακολούθηση, κοινωφελή εργασία κτλ. Ο παραπάνω κρατικός σχεδιασμός, που αποτελεί αναμφίβολα προϊόν των τωρινών κοινωνικών συσχετισμών, δεν αποτελεί φυσικά κάτι πρωτόγνωρο, καθώς βασίζεται σε αναβαθμισμένα ποινικά οπλοστάσια Αμερικάνικου ή γενικότερα Δυτικού τύπου. Το ταξικό πρόσημο οξύνεται ακόμα περισσότερο και οι βασικοί πυλώνες του εκφοβισμού, της επιτήρησης και της τιμωρίας ενισχύονται σημαντικά.
Είτε πρόκειται για τη νεολαία, είτε για φτωχούς/ές, είτε για μετανάστες/-στριες, είτε για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο, το μήνυμα από πλευράς του κράτους, δεν θα μπορούσε να είναι πιο απλό: συμμόρφωση, αλλιώς καταναγκαστική εργασία, πρόστιμα και εγκλεισμός. Αυτή η προσπάθεια γιγάντωσης του “σωφρονιστικού” συστήματος, θα αποτελέσει βεβαίως και πεδίο δόξης λαμπρόν για το ιδιωτικό (πέρα από το κρατικό) κεφάλαιο. Άλλωστε, κάθε λογής φυλακή αποτελεί βιομηχανία αναπαραγωγής καταδίκων και κρατουμένων, κατά συνέπεια και συσσώρευσης κερδών για κάθε ιδιώτη εμπλεκόμενο σε αυτές. Με όλες τις φυλακές της χώρας να πνίγονται στον υπερπληθυσμό και παράλληλα με νέες που βρίσκονται στα σκαριά (Ασπρόπυργος), οι ευκαιρίες και τα κέρδη τους αναμένεται να αυξηθούν εκθετικά. Στο μέλλον δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο της ύπαρξης ιδιωτικών φυλακών, στα πρότυπα των ΗΠΑ και άλλων χωρών.
Να μην συνηθίσουμε κανέναν παλαιό ή νέο τύπο εγκλεισμού και καταπίεσης. Κανένας ποινικός κώδικας και καμία μεταρρύθμιση δεν θα μας τρομοκρατήσει, ούτε θα σταθεί εμπόδιο στους αγώνες μας. Μέχρι και το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής, στο δρόμο να κάνουμε τους νόμους και τις φυλακές τους συντρίμμια.
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
Αν δεν είσαι έτοιμος να αγωνιστείς για αυτήν… Αφίσα αληλεγγύης στους 3 της Θεσσαλονίκης
Τα ξημερώματα της Τρίτης 8/2 πραγματοποιείται εμπρηστική επίθεση στο Ι.Ε.Θ.Π (Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού) στη Θεσσαλονίκη. Λίγες ώρες αργότερα, πάνοπλες δυνάμεις της “αντι”τρομοκρατικής, εισβάλλουν σε σπίτι στην Άνω Πόλη και συλλαμβάνουν τον σύντροφο Θ. Χατζηαγγέλου και τη συντρόφισσα Γ. Βούλγαρη. Την ευθύνη των “ευρυμάτων” στο σπίτι αναλαμβάνει ο σύντροφος, ενώ από την πρώτη στιγμή τα συντρόφια δεν αρνούνται τη συμμετοχή τους στην επίθεση, στο βαθμό όμως που αντιστοιχεί στον καθένα τους. Ο σύντροφος Χατζηαγγέλου αναλαμβάνει την ευθύνη του εμπρησμού, με τη συντρόφισσα να παραδέχεται τη απλή συμμετοχή της με υποστηρικτικό μόνο ρόλο. Το περιεχόμενο της εμπρηστικής ενέργειας στο ίδρυμα Ι.Ε.Θ.Π αφορά την υπόθεση του 37χρονου ιερέα παιδοβιαστή, ο οποίος κατηγορείται για συστηματική ασέλγεια σε βάρος 11χρονου κοριτσιού στα Πατήσια. Το απόγευμα της ίδιας μέρας συλλαμβάνεται και ο σύντροφος Π. Καλαϊτζής χωρίς κανένα στοιχείο και χωρίς να έχει την παραμικρή εμπλοκή με την υπόθεση. Η μόνη σύνδεση αποτελεί η φιλική και προσωπική σχέση με τον σύντροφο Χατζηαγγέλου. Η δίωξη του Π.Καλαϊτζή αποτελεί μια ξεκάθαρα εκδικητική πράξη από την πλευρά του κράτους, καθώς στοχεύει στην ποινικοποίηση φιλικών και διαπροσωπικών σχέσεων. Με αυτό το τρόπο και κατά τη γνωστή τακτική της, η αντιτρομοκρατική προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κατασκευάσει άλλο ένα επίπλαστο-κοινό κατηγορητήριο και για τους τρεις, ώστε να διώξει ποινικά τα συντρόφια βάσει του άρθρου 187Α (σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης).
Στην εποχή ενός καθεστώτος μόνιμης “έκτακτης ανάγκης”, ελέγχου και καταστολής, απέναντι στο κυνήγι μαγισσών και την επέλαση της κρατικής τρομοκρατίας, οι αιχμάλωτες/οι του κοινωνικού-ταξικού πολέμου δεν είναι μόνοι τους. Στους καιρούς της ακραίας ακρίβειας, της βίαιης φτωχοποίησης του πληθυσμού και της διάλυσης του κοινωνικού ιστού, η πολιτική συγκρότηση και δράση ενάντια στην εξουσία και σε ό,τι αυτή αντιπροσωπεύει, αποτελεί τη μόνη διέξοδο προς ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας, χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση. Και αν τα συντρόφια μας στάθηκαν με αξιοπρέπεια και με το κεφάλι ψηλά, υπερασπιζόμενα τη θέση που έχουν διαλέξει στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων, το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και εμείς. Να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι στη βία που μας ασκείται καθημερινά, να ατσαλώσουμε τις αντιστάσεις μας στο παρόν και να χαράξουμε ρότα προς τη συνολική απελευθέρωση, μέσα απο τη πυξίδα του πολύμορφου αγώνα. Σε αυτό το κόσμο τίποτα δεν κερδήθηκε με προσευχές, ούτε χαρίστηκε με παρακάλια, παρά μόνο κατακτήθηκε με αγώνες και μάχες, μικρές ή μεγάλες, καθημερινές, συνεχείς. Να μην αφήσουμε άλλο έδαφος σε κάθε λογής καταπιεστές, να περάσουμε το φόβο στο αντίπαλο στρατόπεδο. Για τις συντρόφισσες/ους μας, για εμάς τους ίδιους/ες, για όλες τις καταπιεσμένες/ους αυτού του κόσμου.
…και στον πόλεμο αυτό υπάρχουν και αιχμάλωτοι
Αλληλεγγύη στον αγώνα του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα – μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής
Για άλλη μια φορά, την τρίτη τα τελευταία χρόνια, ο πολιτικός κρατούμενος και μέλος της ε.ο.17Ν Δημήτρης Κουφοντίνας προχωρά σε απεργία πείνας, ξαναπιάνοντας το νήμα των αγώνων απέναντι στην κρατική και πολιτική εξουσία. Αιτία και πάλι η εκδικητική και αυθαίρετη μεταχείρισή του από τους κρατικούς μηχανισμούς, με μια σειρά ενεργειών που στόχο έχουν να κάμψουν το αγωνιστικό του φρόνημα και να τιμωρήσουν τη συνεπή, αμετανόητη στάση του απέναντι στο καθεστώς, όντας όμηρος για 18 χρόνια στα κελιά της ελληνικής δημοκρατίας σε μόνιμο καθεστώς εξαίρεσης και απομόνωσης. Στο πρόσωπό του χτυπιέται οποιο(α)σδήποτε επιχειρεί να αμφισβητήσει το κρατικό μονοπώλιο της βίας, να σπάσει την απόλυτη κυριαρχία της εξουσίας, κάθε κίνημα, κάθε αγώνας για την ανατροπή του συστήματος που γεννά και βασίζεται στην αδικία, την εκμετάλλευση, το θάνατο.
Τεράστια ευθύνη για τη μεθοδευμένη επίθεση στον Δημήτρη Κουφοντίνα φέρει η γενική γραμματέας «αντεγκληματικής πολιτικής» Σοφία Νικολάου, η οποία βρίσκεται σε ανοιχτό πόλεμο με τους χιλιάδες κρατούμενους/ες στις φυλακές όλης της χώρας. Η Σοφία Νικολάου, όντας στην αιχμή του κρατικού σχεδιασμού για τις φυλακές, ευθύνεται για την εγκληματική πολιτική στα «σωφρονιστικά» κάτεργα στους καιρούς του covid-19, καθώς και για μια σειρά νόμων και διατάξεων που στόχο έχουν να περιορίσουν ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των κρατουμένων, να βάλουν ένα ακόμα λιθαράκι στο διαρκές έγκλημα που ονομάζεται φυλακή και στέρηση της ελευθερίας.
Η επίθεση στον Δημήτρη Κουφοντίνα δε μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα από την επίθεση με όρους ασφυξίας στους αγώνες, τα κινήματα και την κοινωνία συνολικότερα, με την αιχμή του δόρατος να στρέφεται απέναντι στον αναρχικό χώρο, όντας το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της. Έτσι, μαζί και με την επίθεση στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα, την ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση των κατασταλτικών δυνάμεων, το νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, την επίθεση στους πανεπιστημιακούς χώρους, τις κάθε είδους απαγορεύσεις, αποτελούν κομμάτια του ίδιου σχεδιασμού που στόχο έχει να καταστείλει και να φιμώσει κάθε ριζοσπαστική φωνή, κάθε απόπειρα των καταπιεσμένων να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους.
Φαίνεται λοιπόν πως η συνθήκη ολοκληρωτισμού και καταστολής στην οποία έχουν βυθίσει την κοινωνία, με πρόσχημα τη διαχείριση του covid-19, είναι η ιδανική για να ξεμπερδέψουν με το «μόνιμο αγκάθι» που ονομάζεται Δημήτρης Κουφοντίνας, είτε οδηγώντας τον στο θάνατο είτε προκαλώντας ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του. Είναι χρέος μας να μην επιτρέψουμε κάτι τέτοιο να συμβεί. Η νίκη του αγώνα του θα είναι μια ανάσα απέναντι στον εντεινόμενο αυταρχισμό του κράτους, για τις δύσκολες εποχές που ζούμε και για αυτές που έρχονται. Να σταθούμε δίπλα στους αγώνες των φυλακισμένων που αντιστέκονται και υψώνουν τη φωνή τους απέναντι στο τέρας του «σωφρονισμού». Να αγωνιστούμε από κοινού απέναντι στους γδάρτες των ονείρων μας, απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα που χτίζει και έχει ανάγκη τις φυλακές.
Κράτη και κεφάλαιο οι μόνοι τρομοκράτες
Νίκη στην απεργία πείνας του αγωνιστή πολιτικού κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα
Δύναμη στους συντρόφους απεργούς πείνας Γ. Δημητράκη, Ν. Μαζιώτη
Στηρίζουμε – συμμετέχουμε στην συγκέντρωση αλληλεγγύης την Παρασκευή 29/1 στα Προπύλαια στις 5μμ, όπως και σε κάθε κίνηση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα
Αυτοκόλλητα για την απεργία πείνας, τις φυλακές, τα πανεπιστήμια, τους 8
Προβολή ταινίας και μπαρ για την οικονομική ενίσχυση των δύο αγωνιστών που διώκονται για τις επιθέσεις σε γραφεία της Χ.Α.
Άμεση απελευθέρωση του αναρχικού Χ. Κορτέση: 21/11 Μοτοπορεία – 23/11 Διαδήλωση
